Die zag ik even niet aankomen....

24 maart

Nadat ik vanochtend weer ruim voor de zon opstond wakker was, had ik eindelijk even de rust in mijn lijf om 40 minuten yoga te doen. Een les van mijn favoriete docente van 65, die ze een paar dagen geleden al gegeven had.
Na mijn ontbijt ben ik even langs de tulpen gaan wandelen, duurt niet lang meer voor alles roze en rood kleurt. Het was wel heeeeel koud! Maar vooral lekker rustig. Om 8.30 liep ik weer binnen en trof ik nog geen kind in de schoolmodus aan.
Joep: "mam, mijn eerste 2 uren vallen uit!"
Uitval? pc van de docent kapot? heel apart. Mijn suggestie dat ie toch wel even iets kon gaan doen, woordjes leren ofzo, heeft ie uiteindelijk wel geaccepteerd.
Ties had helemaal geen les, of ja toch wel misschien? Begint om eh, half 12. Maar dat ontdekte hij pas om 12.00.
Fien sliep nog, maar niet voor lang. Ik heb ontdekt dat ze haar ochtendhumeur (vooral als je me als 'een heks' wakker maakt mama) vergeet als ik Snelle op zet. En we gaan samen naar zijn concert in Juni dus ik moet ook dringend zijn teksten gaan leren zodat ik mee kan zingen dus 2 vliegen in 1 klap.
Daarna begon mijn studiedag. CZ had mij hele nuttige informatie gestuurd met allerlei notitievellen om je vragen goed en zorgvuldig voor te bereiden.
Ik hou het gewoon bij mijn schrift met de smile. Ik vergeet alleen spontaan de smile als ik iets opschrijf. Er komt zoveel bij kijken voordat je weet waar je staat bij deze ziekte. Er moet eerst nog van alles bepaald worden qua hormoon/eiwitgevoeligheid, waar precies iets zit en hoe groot etc. Ik heb me ook verdiept in de mammaprint en vanzelf werd het 12.00 en zou de nurse bellen.
40 minuten later nog geen telefoontje, dus ging ik zelf bellen. Echt, als je op een belangrijke uitslag zit te wachten is 10 minuten al teveel, omdat je je er al dagen op ingesteld hebt.
De telefoon werd meteen opgenomen maar de nurse zat in een patiënten bespreking, en zou zo terug bellen. Dat werd weer een half uur later maar toen bleek dat ik de patiënt was die besproken werd. Change of plan namelijk.
De mri die gisteren gemaakt werd, heeft naast gedetailleerde info van de linkerborst nog iets laten zien. Een verdachte plek in de rechterborst.
Die zag ik niet aankomen.
Ontzettende K....zooi.
Dit betekent dat ik donderdag nog niet het hele behandelplan krijg. Er moet eerst een MRI-geleid biopt genomen worden. En als ze dan toch bezig zijn willen ze ook nog een biopt van 'iets' in de linkerborst nemen. Dan 3 dagen wachten op de uitslagen, waarschijnlijk genetisch onderzoek en dan pas ik het hele plaatje compleet. Hoewel, nog niet, want pas als je operatie geweest is en weer de hele boel naar de patholoog gaat en je lymfe(n) verwijderd en onderzocht hoor je wat je stadium is en moet je behandelplan misschien aangepast worden.
We hebben lang gepraat, ik heb talloze vragen afgevuurd en ze vond dat ik eea heel 'wiskundig' had aangepakt. Tja, ik probeer grip te krijgen voor zover mogelijk. Het interesseert me nu niet of behandelingen pijn of andere ellende geven of wat er allemaal voor bijwerkingen zijn. Dus ik sla alle fora en verhalen over. Ik wil wel weten wat er nu specifiek onderzocht is en wat de maximaal haalbare info dan is op basis waarvan je keuzes kan maken, als die er zijn. Dan moet ik wel eerst weten waar het allemaal over gaat.
Nadat we opgehangen hebben ben ik eerst maar een tourtje in de auto gaan maken met HJ (heel corona proof, zo achter glas) en heb ik de kids beloofd het later aan hen in Jip en Janneke uit te leggen.
Afleiding is fijn, al was het onderwerp van gesprek voor 80% alsnog die stomme ziekte. De spanning zit zo vast in mijn nek en schouders, ik zou heel wat over hebben voor een dagje sauna of flink losgaan in de gym. Maar helaas. Geen optie.

Toen belde de nurse weer. De speciale mri die moet gebeuren, kan pas op 20 april. Dat zou betekenen dat ik nog een volle maand onzekerheid te gaan heb. Ik kan veel hebben, maar dit geloof ik niet.
Ik zie weer een taakje voor de komende dagen.....zoeken waar die mri wel eerder kan....
Even fijn gepraat met vriendin en tevens lotgenote, alles even op een rijtje gezet samen.
TRrinnnnng, bosje bloemen aan de deur. Daar krijg ik meteen wel weer een smile van.
Nu met thee op de bank en vroeg mijn bed in.

Find the cat

24 maart

Even iets luchtigs, het is nog vroeg ( 5 am).
Regelmatig gaat de deurbel en ontvang ik prachtige bloemen waar ik mijn lieve vriendinnen ook via deze weg hartelijk voor dank!! Lieverds zijn jullie.
Ik ben dol op bloemen! En ik ben niet de enige....zoeken maar.....
Ik denk dat ik voor de zekerheid een emmer buiten zet want ik merk ook dat de bloemist probeert 1.5 meter afstand te houden èn de bloemen niet te beschadigen èn aangebeld heeft èn de bloemen wil overhandigen en dat dat alles tegelijk proberen onmogelijk is.