Alhoewel er nog van alles gevoelig is aan mijn linker bovenkant, is dit de eerste dag zonder paracetamol. Ik ben van de vooruitgang, en dit is er een. Een klein risico nemen hoort er ook bij dus ik ga het onkruid uit de voortuin halen en ook wat aan de zijkant van het huis. En als het pijn gaat doen moet ik maar stoppen. Het lekkerste werkje als het om onkruid verwijderen gaat is het wegtrekken van kleefkruid, in mijn beleving. Gaat vlot en levert veel voldoening op want 1 keer trekken en je hebt een hele berg.
Terwijl ik bezig ben met dit klusje staat mijn hoofd ook niet stil en zet het weer een aantal dingen op een rijtje. Want wat ik ook doe, sinds 16 maart is het woord borstkanker geen seconde uit mijn gedachten.
Wat moet ik vandaag regelen? Welke vragen heb ik vandaag en aan wie zal of kan ik deze stellen? Ben ik iets vergeten of is het wel duidelijk waar mijn komende afspraken over gaan? Waar heb ik zin in? Hoe is mijn energie vandaag?
Terwijl ik het kleefkruid overal vind waar het zich denkt te verstoppen bedenk ik me dat ik de mogelijk ontsnapte tumorcellen in mijn lichaam ook moet zien als kleefkruid. Het kan ergens verstopt zitten, maar met de juiste middelen kun je het verwijderen als je er maar op tijd bij bent.
De aankomende bestralingen en chemotherapie moet ik maar zien als mijn handen bij het kleefkruid: ze trekken de boel weg voordat het kan gaan woekeren.
Onze CEO zei laatst tijdens de webcast: "Hoop is eigenlijk uitgestelde teleurstelling."
Daar ben ik het dus niet mee eens. Hoop heb je nodig om in actie te komen en actie kan voor een goede uitkomst zorgen. Zonder actie hoef je helemaal geen hoop te hebben.
Na de tuin heb ik de sapcentrifuge van stal gehaald en daar kilo's appels, venkel, wortels, komkommer, gember en sinaasappels doorheen geduwd. We kunnen vooruit, 3 liter gezonde sapjes. Het schoonmaken van dit apparaat is wel even een klusje maar ik heb de tijd. Voor het gemak heb ik een kleine smoothie-to-go gespaard bij de Appie en me voorgenomen om tijdens de komende behandelingen zoveel mogelijk creaties mee te nemen en naar binnen te gieten voor de broodnodige vitamientjes. En hopelijk smaakt het dan net zo goed als nu.
Joep had wat achterstallig huiswerk gemaakt en dat gingen we samen nakijken. Zijn mentor had gemaild en nu bleek dat zijn dagelijkse vraag: 'Ja mam, alles is af dus mag ik nu gamen?' toch niet helemaal op zijn plaats was.
Ik vind het verhipte lastig om bepaalde theoretische spellingsregels uit te leggen als niet-juf die al 50 jaar de taal op gevoel doet. Zo moesten we de volgende vraag beantwoorden:
Heb je het kofschip nodig om te bepalen hoe je een voltooid deelwoord dat als bijvoeglijk naamwoord gebruikt wordt, juist te spellen???
We hadden allebei het verkeerde antwoord maar weten gelukkig wel hoe je 'de geredde hond' moet opschrijven en nou denken wij samen dat dat toch het belangrijkste is.
Na het eten het hoogtepunt van de dag voor Joep: op naar de eerste hockey training sinds half maart. Hij vond het vooral een leuk vooruitzicht dat ie de ballen en de pylonnen niet hoeft op te ruimen want corona-wise mag alleen de trainer deze aanraken.
Fien en ik zaten ondertussen op de bank klaar voor de persconferentie over de toekomstige corona maatregelen. Ik word er wel blij van, we gaan de goede kant op. Wel even dat You tube filmpje opzoeken over hoe je een zelfgemaakt mondkapje van de mouw van een T-shirt kunt maken voor het OV. En waarschijnlijk ook voor het zittend ziekenvervoer dat ik op aanraden van mijn verzekering vast heb aangevraagd voor het geval dat eigen vervoer een keer toch geen optie is tijdens mijn behandelingen.
Na Mark Ruttes verhaal ben ik gewapend met laptop en koptelefoon op mijn bed gaan zitten. Ik heb een ticket gekocht van The School of Life voor het online interview met mijn favoriete schrijfster en inspirator Griet Op den Beeck. Ik heb meerdere keren met haar gemaild voordat ik mijn boek heb uitgegeven vorig jaar. Ik weet dat ze ongelofelijk veel ellende over zich heen heeft gekregen van de pers na haar verhaal bij DWDD en daardoor een tijdje van de radar was tot haar laatste boek uit kwam. Vanavond was ze openhartig, kwetsbaar, to the point en door die combinatie ijzersterk. Met 1200 man hingen we aan haar lippen. Ik ben elke keer weer onder de indruk hoe goed zij kan verwoorden waar het echt over gaat in het leven van mensen die zichzelf opnieuw moeten uitvinden. Het interview kreeg dan ook de treffende titel: 'Op zoek naar de juiste vragen.'
