3 juni
Gisteren ging het vlotter met de bestraling omdat er voor het eerst geen beginscan gemaakt hoefde te worden. Ik en het apparaat zijn een match: we liggen vrij vlot perfect ingesteld onder de laserstralen.
Scheelt ook een keer lang de adem inhouden.
Ik begin de laboranten inmiddels goed te herkennen en weet nu dat eentje fervent bananenboot-rijder is.
"Dat noemt ze dan 'varen!' lacht haar collega met rollende ogen.
Blijkbaar zijn de openbare watertjes voldoende opgewarmd in de afgelopen dagen want het leukste vindt ze als ze eraf gegooid wordt.
Vandaag wilde ik net op de fiets stappen toen de radioloog belde om te checken hoe het gaat. Ze wist nog dat ik elke dag fiets en na het horen van mijn bijwerkingen zei ze: "Dan doet elk hobbeltje in de weg nu waarschijnlijk pijn en omdraaien in bed ook."
Je zou haar bijna helderziend noemen. Gelukkig is mijn fietsroute totaal geasfalteerd en heb ik slechts 3 verkeersheuvels te nemen waar ik mijn oude paardrij-techniek op los laat: voor je gaat springen je kont van het zadel af. Dat dreunt minder door.
"Neem eens twee paracetamol voor je gaat slapen, dan word je hopelijk niet wakker van een verkeerde beweging."
Tsja, ik weet niet precies waar ik slecht van slaap, denk een combinatie van factoren.
De laborante die mij vorige week zo rustig en duidelijk uit heeft gelegd hoe er alles aan gedaan wordt mijn hart te beschermen vroeg vandaag ook heel lief of ik inmiddels beter sliep en iets met haar uitleg kon. Het heeft heel erg geholpen want ik maak me er nu niet meer druk over.
Inmiddels ben ik ook al een aantal dagen gestart met de hormoontherapie en dat helpt voor het slapen ook niet heel goed mee. Als je al opvliegers had is dat nu vele malen erger in de nacht. Overdag pijn in je hoofd en een minder stabiel humeur. Ik weet weer waarom ik de afgelopen jaren alles behalve hormonen tot me wilden nemen vanwege dit soort bijwerkingen. De grap is alleen dat mijn pillen juist een hormoon blokkeren, dus eigenlijk anti-hormonen zijn. Snap je het nog?
Hoe dan ook, de vermoeidheid begint toe te nemen en of je nou wel of niet goed slaapt; dit is een bekend fenomeen bij bestralingen.
Vandaag zei de laborante: " We naderen de helft van je bestralingen!"
Da's wel een positieve benadering. Na vandaag nog 13 te gaan dus ik ben inderdaad bijna bij de 10. Na mijn gezonde sapje op het bankje terug naar huis en ik fietste nèt de dijk op (langste stuk van de route, daar waar de wind tegen het meest voelbaar is) toen mijn accu ineens plop leeg ging. Beetje jammer, want dat was een pittig stukje verder fietsen met de wind op een redelijk zware fiets. Goed voor de beentjes.
Kopje koffie gedronken met Jo gezellig in mijn tuin en nu is mijn eigen batterijtje leeg. Zou het even fijn zijn als ik naast mijn accu in de oplader een paar uur kon liggen opladen.
Eerst nog even 3 hongerige monden voeden van tieners die ook ineens 14 km hebben gefietst voor school. Ties zelfs voor slechts 45 minuten les.
En niet te vergeten: straks premier Rutte die hopelijk gaat vertellen op tv dat Europa van het slot gaat.
Fingers crossed.
