Mijn dag vandaag is net het weer.
Ik ben verwijderd uit de lotgenotengroep.......
Dat ging zo. Ik had van de week een boek uitgelezen:
Het gaat over een Amerikaanse arts die jaren onderzoek heeft gedaan en iets concludeerde. Patiënten met een aantal ziekten, waaronder ook borstkanker en melanoom, blijken een grote gemene deler te hebben. Het zijn mensen die slecht grenzen kunnen aangeven, te hard bezig zijn om het anderen naar de zin te maken, onveilig gehechte mensen of mensen met traumatische ervaringen in de jonge jaren. Hij zegt daarmee niet, dat mensen daaróm de ziekte krijgen, maar het blijkt een grote gemene deler. Interessant.
Dus was ik nieuwsgierig of dat herkenbaar is in de lotgenotengroep. Ik poste bovenstaande foto, met de vraag of mensen zich daarin herkennen en een zin die in de samenvatting van het boek staat:
'Ziekte heeft niet alleen een geschiedenis, maar vertelt ook een geschiedenis. Ziekte is een eindpunt van een levenslange strijd om te kunnen zijn wie je echt bent.'
Ik schreef erachter dat de laatste 5 woorden van die laatste zin ongeveer de titel zijn van mijn boek (met mijn titel tussen haakjes).
Vanochtend belandde ik plots in een messenger gesprek met de beheerder van de lotgenoten groep:
'Heb je bericht verwijderd, is niet volgens de regels en volgende keer verwijder ik je uit de groep.'
"Zou je misschien willen uitleggen wat ik fout heb gedaan?'
'Je zal wel een link hebben geplaatst. Als mensen dit delen worden alle reacties openbaar buiten de groep.
"Eh nee, heb zeer zeker geen link gedeeld."
'Lees de regels"
"Heb ik zojuist gedaan, maar snap daarmee nog steeds niet wat ik fout heb gedaan."
'Ik ga niet in discussie met 1100 man."
"Misschien zijn de regels voor jou heel helder, ik zou graag weten wat ik fout heb gedaan en misschien kun je voor je alles verwijdert even een bericht sturen wat er schort zodat de schrijver het aan kan passen"
"Zoek jij maar een andere groep!'
Nou, en madam heeft me eruit gegooid. Heb zoiets nog nooit eerder meegemaakt en begrijp niet hoe een beheerder van een dergelijke warme groep mensen die elkaar wil helpen en steunen zo bot, kort en rigoreus jou eruit dondert terwijl je nog in gesprek bent met een aantal mensen. Die je niet eens gedag kunt zeggen.
Gelukkig moest ik vervolgens naar de fysio voor mijn start met de oncologische revalidatie en hebben we daar een plan gemaakt hoe we telkens week 1 en week 2 van de chemo spiertechnisch gaan aanpakken en vertrok ik daar weer vrolijk. Heel fijn om iets te hebben om mijn lijf zo goed mogelijk te ondersteunen tijdens het geweld wat er doorheen moet razen.
Ik besloot een gebakje voor bij de thee vanavond te halen en ik moest nog langs de apotheek.
Als ik nou de achteringang van de Hema neem, sta ik binnen 1 bocht bij het gebak zo was het plan. Voelt veilig genoeg. Bovendien heb ik vandaag mutsjesdag, dus ziet iedereen dat ik iets mankeer. Toch?
De winkel in was al een uitdaging, want daar stond ook de rij voor de rookworst. Met een zo groot mogelijke bocht en afgewend gezicht erlangs. Toen 2 opties: dwars door een kinderwagen met 2 verschillende families eromheen, gezellig kleppend op nul afstand en de totale doorgang blokkerend. Of langs het schap met wijn, waar een man probeerde een fles te kiezen in zo'n smal gangpad dat zijn billen de champagne achter hem bijna raakten.
Ach ik heb geen haast.
Eindelijk erlangs, in de rij voor het gebak. Er staan keurige tegelstickers om een gezonde rij te vormen. Maar ja, een oudere man achter mij vond dat hij wel haast had, de dame met de kinderwagen wilde er dwars doorheen en overal gemopper. Dat laatste ging niet over geen afstand houden.
Iedereen is met zijn eigen ding bezig en dat ding is belangrijker dan je omgeving.
Weer een illusie armer.
Ook al ben je zichtbaar een kwetsbaar figuur, je kunt maar beter thuis blijven want veilig winkelen, hoe dan?
Gelukkig viel er een ontzettende bui toen ik de winkel uit kwam. Kon ik even afkoelen.
