Na wederom een korte nacht met zenuwachtig gedraai omdat het weer een uitslag-dag is, vroeg mijn bed uitgestapt. Een korte blik in de spiegel bevestigt wat ik al dacht te voelen; de huid begint kapot te gaan. En mijn rib onder de borst doet pijn en is aan de buitenkant ook behoorlijk rood. Vette zalf van het ziekenhuis erop en hopen dat het een beetje helpt. Preventief kun je niets doen helaas.
Na de saaie grijze zondag waarbij er niets uit mijn handen kwam hoopte ik dat ik met mijn eigen humeur op zou staan vandaag. Helaas.
De hormoontherapie heeft behoorlijke invloed ben ik bang. Ik herken mezelf niet zoals ik me de laatste dagen voel en weet dat ik vroeger ook altijd enorm last had van alles wat met hormoonflora te maken heeft. Ongesteld zijn, de pil slikken, zwanger zijn en weer ontzwangeren.
Neerslachtigheid is een bekende bijwerking. Ik hoop dat ik over 4 weken, na de 6 weken inslingertijd, kan zeggen dat het beter wordt. Of dat ik dan kan concluderen dat het logisch is dat je wat minder vrolijk word van elke dag bestralen. Of van borstkanker. Of van het thuiszitten en je werk missen. Of van corona. Of dat je je zorgen maakt over je toekomst. Of....nou ja eigenlijk alles wat een logische oorzaak kan zijn van dit gevoel. Want als het alleen van de pillen komt, dan duurt 7 jaar slikken wel erg lang. Vooral voor iemand die zichzelf enorm in de weg zit als er eens per half jaar een off-day voorbij komt.
Om 15.30 kwam de verlossende videocall van de klinisch geneticus: ik ben niet erfelijk belast!
En de kinderen dus ook niet. Pfffieeewww.
Nog altijd is er wel erg veel kanker aan de ene kant van de familie dus dit onderzoek moet over een paar jaar herhaald worden, want de techniek staat niet stil en het kan zijn dat er over 5 jaar een ander belangrijk gen wordt ontdekt dat verdacht wordt van erfelijke belasting.
Totdat het 15.30 was had ik het vaste ritueel alweer afgewerkt en op en neer gefietst naar Hoofddorp voor bestraling 15 en een gezonde smoothie weggetikt.
Op de terugweg op de dijk van mijn fiets gestapt om overstekend wild te redden. Dit rebelse eendje dacht met haar kroos de Lisserdijk te kunnen oversteken....ik heb ze veilig de ringvaart terug in gebonjourd.
