Na 3300 hele mooie kilometers en een hele fijne vakantie zijn we weer thuis!
We hebben het ontzettend leuk gehad; tent tussen de olijfbomen, hele fijne mensen ontmoet, goed weer met slechts een paar druppels in de nacht, gezelligheid, heerlijke zee, prachtige omgeving, hele aardige bevolking, relatief weinig toeristen, veel gelachen, heel veel dolfijnen gespot, mooie uitstapjes gemaakt en de tijd vloog voorbij. En ik kon het hele verhaal borstkanker lekker parkeren en ontspannen. Alleen al het uren kletsen met volwassen medemensen voelt als vakantie na die lange lockdown zonder live contacten.
Op 21 juli stroomden plots appjes binnen vanwege de ingestelde code oranje door Nederland. Ik was de hele dag met Joep op stap naar een prachtig amfitheater en ging einde middag net een duik nemen op de camping toen het halve strand in paniek schoot.
"Er is hier helemaal geen corona, hoe kan dit?"
De camping eigenaar kwam vervolgens vragen bij onze locatie manager of hij soms wist waarom er allemaal Nederlanders plots de camping af reden. Het was een complete verrassing, voor alles en iedereen inclusief de reisorganisatie. En bovendien hebben zij een uitgebreid protocol te volgen als een campinggast positief getest zou zijn en dat was totaal niet het geval; anders hadden we dat allemaal al geweten.
Wij zaten op een mooie camping, 100% buiten, op voldoende afstand, met mondkapjes in elke openbare gelegenheid, toiletgebouwen die 24/7 werden gepoetst en werkelijk geen kuchje of zuchtje te horen. Al gauw was duidelijk dat 400 km verderop er wel besmettingen zijn maar dat Nederland eenzijdig besloten heeft om het hele land oranje te kleuren omdat ze de cijfers niet goed aangeleverd kregen......
Wij mochten de reis afmaken van de ANVR en hoefden dus pas zaterdag het land te verlaten om chaos bij de grenzen te voorkomen.
Op woensdag toch maar even de situatie uitgelegd aan de backoffice van poli 3 van het AVL.
"Ik heb overlegd met de internist, u mag gewoon met de chemo starten, u moet wel melden als u of uw omgeving klachten krijgt want dan krijgt u een aparte kamer. Wij hebben ons eigen protocol en gaan dat niet aanpassen omdat de overheid plots een code afgeeft. U hoeft ook geen corona test te doen en uw kuur gaat hoe dan ook door."
Pfieeuw. Gelukkig geen change of plans op dit gebied.
Toch besloten om dag eerder te vertrekken, extra dag reistijd ook wel zo relaxed als het tegen zit.
We hadden er nog geen 20 km op zitten toen de telefoon ging.
"Hallo met de afdeling dagbehandeling; wij hebben een belafspraak om u een en ander uit te leggen over uw eerste chemokuur."
"Ah, deze afspraak heb ik al voor mijn vakantie naar Kroatië verzet naar aanstaande maandag om 9.15."
Een woord was verkeerd in deze zin: Kroatië.
Met gevolg dat ik in elk land waar we doorheen reden een keer gebeld werd door het AVL: Slovenië, Italië en Oostenrijk.
De beller was steeds een hele pinnige dienstdoende arts die niet naar mijn verhaal over toestemming van internist wilde luisteren en het ook niet geloofde want 'er stond nergens iets genoteerd'.
"Zal ik een coronatest komen doen maandag, dan weten we zeker dat ik niets heb."
"Die testen zijn helemaal niet 100% betrouwbaar" was het antwoord van deze arts.
Tegen de tijd dat we de Duitse grens bereikten belde ze dat ze alle afspraken had verwijderd omdat ik eerst 14 dagen in quarantaine moet en gooide vervolgens de hoorn erop.
Nee het was geen tunneltje; ik had prima bereik.
Adem in, adem uit.
Tot ik weer heel rustig poli 3 kon bellen hoe dit nou kon. Degene die ik woensdag sprak was vrij, mijn internist is op vakantie dus die kan geen toestemming verleend hebben en er stond inderdaad nergens een aantekening. Mysterie, Mysterie maar ze vonden het zelf ook niet kunnen en beloofden e.e.a.uit te zoeken en mijn maandag te bellen.
Dat gebeurde vandaag, zo ongeveer elk uur had ik ofwel poli 3 ofwel planning dagbehandeling aan de telefoon.
Degene die toestemming verleend heeft blijkt ook een 'dienstdoende arts' die ze inmiddels achterhaald hebben en waarschijnlijk de wind van voren krijgt.
De kuren opnieuw inplannen bleek ook niet makkelijk want voor elke kuur moet je na het bloed prikken een gesprek op de poli en 80% van het personeel is op vakantie of vrij op de dagen dat er nog een plekje beschikbaar is voor mij. Daarmee vervloog ook mijn hoop dat ik de dinsdag als vaste dag kon aanhouden en de groepsapp planning niet in de prullenbak hoeft.
Om 16.00 was het voor mekaar. En ik doodop.
Wat kost dit weer een energie.
Gelukkig heb ik zoveel mooie momenten om op terug te kijken en denk ik maar zo: deze supervakantie heb ik mooi in the pocket, die neemt niemand mij meer af!
