27 september
Gisterenavond kocht ik kaartjes voor Dé Poezenfilm op dierendag in de bios. Gezellig met Fien, even zwijmelen en lachen. De bevestiging kwam maar niet en dus besloot ik eens in de Spam box te kijken. Daar trof ik geen kaartjes maar wel een brief van het AVL en ik raakte een soort van in paniek. Daar gaat een verhaal aan vooraf.
Toen ik net 50 was kreeg ik 2 uitnodigingen: bevolkingsonderzoek borstkanker en bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Hoe de eerste afliep weten we inmiddels. De huisarts belde mij na het uitstrijkje: "Mevrouw u heeft HPV, over 6 maanden dit onderzoek herhalen."
Dat heb ik een paar weken geleden keurig gedaan. Weer moest de huisarts mij weer bellen. Het virus is actief en er zijn afwijkende cellen gevonden. Ik heb een dag gehuild en gevloekt en alles op alles gezet om een gynaecoloog in het AVL te krijgen want ik ga in mijn situatie geen onderzoeken laten doen in een ander ziekenhuis. Communicatie binnen een ziekenhuis blijkt soms al ingewikkeld, laat staan tussen ziekenhuizen. Vorige week belde het AVL dat ze plek voor me vrijgemaakt hebben en ik a.s. woensdag kan komen. Eerst een gesprek, dan een onderzoek met een biopt afname. Ik besloot dit voor de kinderen achter te houden, want het kan met een sisser aflopen en nog een keer het woord 'kanker' in een andere hoedanigheid laten vallen leek me geen goed idee. Bovendien heb ik ook ondertussen weleens zin om net te doen of het goed gaat.
De spam gisteren. Daarin zat een uitgebreide informatiebrief van poli 2, de enige poli waar ik nog nooit ben geweest in het AVL. Ik wist dat ik een brief zou ontvangen maar dat is in mijn beleving geen mail en AVL stuurt soms talloze brieven met de post met info die je allang in je app hebt gezien dus ik verwachtte een bevestiging van de afspraak, zoiets. In deze mail stond echter wat er op het programma staat woensdag en dat er ook meteen de vervolgingreep direct kan plaatsvinden als de arts dat nodig vindt. In één moeite genoemd met woorden als 'opname', 'nuchter' en ruggenprik. En dat ik absoluut een begeleider mee moet nemen. De nacht werd dus ruk. Woelen, ijskoud en stress. Die stress reageerde ik al even voor het slapen niet zo gezellig af. Ik zou een barbie-film met Fien gaan kijken, lekker nostalgie met veel roze, maar met een foute smoes ben ik afgehaakt. Daar voelde ik me ook rot onder.
Dus besloot ik vannacht om het toch te gaan vertellen aan de kinderen. Het laatste wat ik wil is ongezelligheid door stress creëren. En ik ben nou eenmaal chemo patiënt en daarmee heeft elke ingreep meer risico. Als ik plots veel later thuis kom of moet blijven moeten ze dat wel weten.
Gelukkig heb ik in mijn netwerk een gynaecologe die ik goed ken. Ik vroeg haar of we vandaag even konden bellen en dat kon. Ze heeft alles heel uitgebreid uitgelegd, kent de artsen persoonlijk in AVL en alhoewel ik er als een berg tegenop zie ben ik nu toch iets geruster. Ben zo klaar met pijnlijke onderzoeken, prikken, pijn en wachten op uitslagen.
Ben ook heel erg klaar met kanker; heb al 3 soorten. Doe ik al 20 jaar keurig bij elke oproep een uitstrijkje, probeer ik zo gezond mogelijk te leven en ben ik hondstrouw geweest aan 1 persoon. Dat laatste is ronduit pijnlijk. Want de huisarts is vrij duidelijk in haar uitleg hoe ik dit virus heb gekregen.
