Teleurstelling

21 april

Na een redelijke nacht bedacht ik bij het opstaan dat ik het vandaag misschien wel op de helft of zelfs geen paracetamol kan doen, maar dat plan snel overboord gezet zodra ik verticaal een paar passen had gezet. De wonden zien er nog steeds goed uit. De borst heeft neemt een duidelijk ander model aan als voor de operatie en is pimpelpaars. Het getril in mijn borstbeen is ook meteen aanwezig bij het ontwaken. Bloedirritant gevoel. Ik heb gisteren geprobeerd wat te haken, gewoon met rechts, maar met links moet je de draad begeleiden en dat lukt niet echt door dat hinderlijke getril dat door mijn arm schiet.
Ik heb maar een ander irritant klusje gedaan: energieprijzen vergelijken. Hup zo een paar uur voorbij en nog geen beslissing genomen. Wat een ondoorzichtige branche is dat toch. De hele dag van plan om een wandelingetje te maken, maar ik kon me er niet toe zetten en het maar gelaten.
Deze dag stond bij ons allemaal hier in het teken van de persconferentie van onze premier. Zou hij ons een beetje blij gaan maken om 19.00 vanavond?
Nee dus.
Twee tieners dropen teleurgesteld af naar boven na de persconferentie, en één is ronduit woest. De sociale isolatie eist zijn tol. En ze hebben de pech dat ze een moeder hebben die ziek is en die dus nog altijd de corona ver buiten de deur moet zien te houden omdat de operatie dan wel eindelijk heeft plaatsgevonden, maar de behandeling nog niet klaar is voorlopig. En corona nog steeds het grootste risico is om überhaupt behandeld te kunnen worden of je arts te zien.
Zo heb ik vorige week woensdag face to face afgesproken met mijn oncoloog dat ik de uitslagen van de operatie volgende week in een persoonlijk gesprek zal horen. Omdat ze mijn wonden wil controleren en vindt dat sommige gesprekken zich niet lenen om telefonisch te voeren. Ben ik helemaal met haar eens! De afspraak is dan ook gemaakt voor 30 april. Toch kreeg ik gisteren een brief dat de afspraak omgezet is naar een telefonische afspraak. Vandaag heb ik hierover gebeld en heeft de assistente persoonlijk geïnformeerd bij mijn arts en heeft men na rijp beraad besloten dat ik toch mag komen. Na die afspraak moet ik dan wel weer weg ondanks dat mijn intake voor de bestralingen 2 uur later gepland staat. Die moet wel telefonisch; de afdeling radiologie accepteert niemand die niet daadwerkelijk die dag door de scan moet. En dan heb ik notabene vorige week middels een hele nare test bewezen geen corona te hebben.
Ik was wel blij dat onze premier expliciet heeft genoemd vanavond dat kankerpatiënten geholpen moeten worden en dat alleen kan als de maatregelen dus nog niet versoepeld worden. Ik moest er een traantje van laten. Toch de belangrijkste man van het land die even aan jou denkt.
Natuurlijk heb ik de tieners gezegd dat ze best mogen afspreken, in de tuin met maximaal 2 personen en op anderhalve meter afstand. Het is mooi weer en de tuin is groot genoeg. Of ze gaan een stukje fietsen of lopen. Maar dat is nou niet wat ze willen. Ze willen lekker beppen op hun eigen kamer, privé met hun beste vriend(in) en het liefst een paar uur achter elkaar. Maar tegelijk snappen ze ook dat het een heel gedoe is om deurklinken en wc's te desinfecteren, steeds handen te wassen en op je eigen kamer anderhalve meter afstand te houden als je anderen uitnodigt.
Was ik niet ziek geweest, was ik ongetwijfeld veel relaxter geweest. En had ik ondertussen allerlei passagiers vervoerd met KLM of ergens op Schiphol mijn diensten aangeboden als er geen vlucht voor mij was omdat maar een paar procent van onze vloot nog vliegt. En duizenden collega's dus thuis zitten. Tsja. Ook dat levert stress op. De nieuwe maatregelen duren in ieder geval tot 20 mei. Dan zijn de eerste 3 maanden van het NOW budget dat ons bedrijf krijgt op. En daarna kan het nog maar 1x 3 maanden verlengd worden. Gedwongen ontslagen liggen dus op de loer. En dat kan net zo goed mij treffen als iedere andere collega.
Dit alles is niet echt fijn om de spirit erin te houden. Voelt nogal uitzichtloos allemaal. En waar we hier allemaal eigenlijk niet over durven te praten is het onderwerp zomervakantie. Geboekt en wel. Mogen we ons daar nog op verheugen of houden we onszelf voor de gek?
En is het zoals Fien net zei: "2020 is eigenlijk verloren."