Einde lockdown

31 mei

Laatste dag van de lockdown.
Wij zouden een stukje zeilen maar het waaide zo hard dat we dat plan moesten laten varen en gewoon in onze tuin uitgewaaid zijn.
Er liepen meer dingen anders dan gepland. Fien had zich gisteren ontzettend verheugd op een avond strandklets met een paar vrienden maar werd onderweg daarheen niet lekker. Dus heb ik haar opgehaald en terwijl ik met Joep een overheerlijke vleesloze mini bbq had voorbereid lag er een ontroostbaar meisje in bed omdat ze zo baalde.
Ties fietste vanochtend naar een vriendin in Zoetermeer en kreeg op de terugweg een lekke band. Precies op eerste Pinksterdag op een tijd dat je nergens een setje bandenplakspul kan halen omdat ook de supermarkten al dicht zijn.
Als dingen anders lopen dan je had verwacht krijg je teleurstelling.
Toen ik vorig jaar onze zomervakantie moest cancellen vanwege melanoom, wist ik ook dat elk zomerzonnetje me zou doen denken aan ‘hoe leuk de vakantie had kunnen zijn.’ Teleurstelling dus.
Bovendien was de zon ook plotseling een soort vijand geworden, dat was al een teleurstelling op zich.
Dus had ik een plan bedacht: huis verven.
Elke mooie dag heb ik aangegrepen om van beneden tot boven, op alle 3 de verdiepingen de muren en deuren te verven. Na eerst het hoognodige irritante schuurwerk. De zomer vloog voorbij en ondanks het gemis van een echte vakantie had ik ook een voldaan gevoel na deze klus.
Daar moest ik vandaag aan denken.
Dat ik ook een doel zou willen verzinnen vanaf eind juli. Gewoon iets waar je een voldaan gevoel van kunt krijgen. Iets waar je blij van wordt. In dit geval iets dat geen energie kost maar energie oplevert. Zoals spontaan op een terrasje ploffen met een fijne vriend of vriendin of misschien wel een paar. Kletsen en proosten op het leven, zonder afstand.
Het klinkt zo simpel, maar dat is het deze zomer niet.
Het mag vanaf morgen, op een terrasje ploffen. Maar niet spontaan, niet met een groepje en al helemaal niet dichtbij.
Vanaf eind juli zal ik me maandenlang niet heel tof voelen. De wetenschap dat de rest van de wereld geniet van de zomer terwijl ik met chemotherapie moet dealen gaat me vast hier en daar aanvliegen, ik ken mezelf. En daarbij is corona nog altijd niet weg en moet ik dan weer erg oppassen dat ik niet besmet raak. Want mijn weerstand zal foetsie zijn. En dat heeft ook weer gevolgen voor de kids en HJ, die gewoon zomer kunnen vieren maar geen virus mee moeten brengen, en dus ook met afstand moeten socializen.
Gesprekken hierover zijn niet leuk.
Kanker is niet leuk, maar kanker in coronatijd is helemaal niet leuk.