De kop is eraf: bestraling 1 van de 20 is klaar.
De route naar de AVL bestralingsunit in Hoofddorp via een knooppunten app bleek leuker dan ik dacht. Normaal rijd ik langs Zwaanshoek met de auto maar nu ging ik fietsend dwars door dit leuke dorpje. Waanzinnige villa's en boerderijen, schaapjes en paarden en ik kan onderweg bijna een hele maaltijd bij elkaar sprokkelen want er wordt van alles verkocht langs de weg.
Vervolgens dwars door een natuurgebied waarvan ik langssjezend met de auto altijd denk: dáár moet ik eens gaan wandelen maar hoe kom je daar? Dat mysterie eindelijk ook eens opgelost. En nu eens over de gezichtjes-brug (een loopbrug over de weg met gestanste kindergezichten aan de zijkant) in plaats van eronderdoor.
Sjips, waar is het volgende knooppunt?
Plots geen bordje met een fiets meer te zien. Dan maar op gevoel de goede kant op en voor ik het wist stond ik voor de juiste deur. Ruim een half uur te vroeg.
Een heel sereen gebouw, mooi ingericht van binnen en heel rustig. Een vriendelijke man achter de balie legt het protocol uit;
Je komt binnen en houdt je groene AVL patiëntenkaart tegen de scanner aan.
Je gaat verderop in een stoel zitten en kijkt vooruit. Van achteren komt iemand dan je temperatuur meten in je oor en die doet zijn uiterste best om anderhalve meter van jouw mond weg te blijven.
Bij de balie krijg je op donderdagen de bestralingstijdstippen voor de dagen erna, tot het weer donderdag is. En je kunt altijd vragen of je mag ruilen met iemand.
Dan ga je op een stoel zitten voor jouw unit, in mijn geval S2, en wacht tot je gehaald wordt.
Dat laatste ging vrij vlot. Je hangt je kleding op in een mooi kleedkamertje en gaat dan in het apparaat liggen. 2 laboranten gaan jou vervolgens in de juiste positie leggen met behulp van de tattoo-punten en laserstralen uit het apparaat.
Vandaag moet er eerst nog een scan gemaakt dus 5x de breath-hold techniek. Ik verklap maar gauw dat ik dat de eerste keer niet goed genoeg deed. De laboranten checken op een scherm of ik het goed doe en ik mag zelf ook roepen als het een keer niet lukt.
"Maar als ik praat, adem ik automatisch uit, da's vast niet goed toch?"
"Geen probleem, dan breken we de straling af en doen we het opnieuw."
Het ging gewoon goed, alle keren. Gewoon concentreren op het aangebrachte wolkenlandschap boven je hoofd en niet nadenken tot je hoort: 5,4,3,2,1 en adem maar door.
Heel gek. Je hoort een geluid van de straling maar je voelt en ziet niets. Beetje Sciencefiction.
Kwartier later stond ik weer buiten.
Eerst maar even mijn groene smoothie van vandaag opdrinken op een bankje, heerlijk.
Op de terugweg had ik alle tijd om even te kijken of ik bij de scharreleitjes-boerderij ook kon pinnen. Nog nooit geweest daar dus hup het erf op naar het eitjes automaat. Maar nog voor ik daar aankwam zag ik 2 mega stallen zonder ramen of buitenverblijf. En een hoop stank. Scharreleitje? Daar trappen we niet in. En weer door.
Trrrinngggggg, telefoon. AVL in mijn display. Geen politie te zien dus neem ik maar op.
"Ik bel u even omdat u morgen een afspraak heeft in het AVL, en we even checken of u klachten heeft. Heeft u koorts? Last van benauwdheid? Hoest u?
Sorry hoor, je kunt ook overdrijven. In het afgelopen half uur heb ik geen koorts ontwikkeld denk ik zo. Waarschijnlijk ga ik nu elke dag een telefoontje krijgen, dit zit gewoon automatisch in het protocol, of je nou dagelijks een afspraak hebt of eens in de maand maakt niet uit blijkbaar. Moet ik toch maar een handsfree-dingetje voor op de fiets halen voordat ik een flappdrol-boete krijg.
Of gewoon niet opnemen, maar ja, ze bellen ook wel eens voor iets dringends.
Ook al is de reden niet leuk en was het plan eigenlijk dat ik de afgelopen en de komende dagen iets verder zou fietsen naar Schiphol Oost om trainingen te geven. heb ik toch genoten op mijn fiets.
Morgen weer.
