4 januari
Oud en nieuw verliep rustig bij Joep en mij. Fien en Ties waren elders en wij hoopten op geen vuurwerk maar in Lisse waren toch aardig wat bommen ingekocht die perse de lucht in moesten met 2 bange en verstopte katjes als resultaat.
Een vriendin bleek corona te hebben maar was niet hier geweest toen ze besmettelijk was volgens de GGD maar alsnog was ik alert. Want ik klonk ineens nasaal maar had geen snot. Heel vreemd.
1 januari de kerstboom zittend op een kruk met de snoeischaar bewerkt zodat ie in de biobak zou passen. Wie niet kan lopen moet slim zijn. En ik gok dat er dit jaar geen blije scouting trucks door het dorp rijden om kerstbomen te verzamelen tijdens de lockdown.
Een snelle pasta in de avond, family weer compleet en toen voelde ik me ineens niet lekker. Bed in, rillingen, geen kruik of deken kreeg me warm. De Barbiefilm met Fien ook niet trouwens. Koorts in de nacht dus er was maar 1 optie: coronatest laten doen.
Vraag 1 bij het online afspraak maken luidt: Kunt u zelf naar de teststraat komen? Als je daar 'Nee' invult loop je vast en moet je een nummer bellen.
"Ik moet een test doen maar heb een gebroken voet."
"Kunt u iemand vragen u te rijden?"
"Ehm, en als ik dan positief ben?"
"Oh dat is geen probleem, mondkapje op en achterin de auto zitten en dan komt het goed."
De GGD zal het wel weten, toch?
Gisterenochtend kwam de uitslag. Ik heb gewoon Corona. Hoe dan? Buiten het LUMC ben ik nergens geweest en de vriendinnen die toen reden hebben gelukkig nergens last van. De koorts is weg, de rillingen heb ik al regelmatig sinds de chemo, mijn neus staat nog in de fik van het stokje, af en toe een kuch, extreem vermoeid ben ik al maanden, pijn doet mijn lijf al want 1 been staat een paar centimeter hoger door de Walker boot en tjsa mijn smaak, die was ook al aangetast.
Totale frustratie spoelt door mijn lijf. 9 maanden hou je het virus uit alle macht buiten de deur en ineens is het er toch. Van die overvolle gipskamer of de bijbehorende wachtkamer? Van de rolstoelen buiten die niet schoongemaakt worden? Ik zal het nooit weten maar wat komt dit op een ongelofelijk klote moment.
"Hallo met de GGD, voor het bron en contactonderzoek."
Een uur hing ze aan de telefoon, namen van vriendinnen en kinderen, geboortedata, BSN nummers en telefoonnummers waren gewenst. Welke pillen slikt u zoal? Hoeveel milligram? Geen idee, en die pillen liggen boven en ik zit beneden met een gebroken voet. Of ik even een kind kon laten kijken. Die lagen gewoon nog in bed op zondag 9.45am. Best wel overdonderend om al die privé info van anderen zomaar aan een onbekende van de GGD te geven. En dan de vraag of ze tegen LUMC mijn naam mocht noemen wanneer de gipskamer gebeld zou worden over mijn positieve uitslag. Ik zie ze al denken: Ach die K3 dame met het regenboogjurkje en de gebroken voet.
Mijn coronamelder werd geactiveerd, maar niemand (ook mijn chauffeurende vriendinnen niet) heeft een melding ontvangen. Ra ra hoe kan dat? We hebben toch echt samen in een auto gezeten. Ik had uiteraard ook zelf al de betrokken vriendinnen geïnformeerd.
"Zit u geïsoleerd in huis?"
"Zo nee, dan gaat de officiële quarantaine van uw kinderen pas in zodra u naar buiten mag, op zijn vroegst is dat 6 januari maar natuurlijk mogen ze nu ook nergens heen. Dus kunt u ze testen op 10 januari en indien negatief mogen ze de 11de naar buiten. Na uw quarantaine bent u 6 tot 8 weken immuun. De thuiszorg zal gewoon beschermd bij u thuiskomen."
"Oh ja? Ook voor schoonmaak?"
"Ja hoor!"
De GGD zal het wel weten.
"Uw chauffeur naar de teststraat moeten we bellen."
"Hoezo? Het was toch veilig om met mondkap iemand te vragen mij te rijden als ik achterin zat?"
"Nou, van Lisse naar Leiden en weer terug is te lang."
Waarom adviseren jullie dit dan????????? Ik zou toch nooit iemand vragen een risico te lopen als ik dit had geweten?!!!!!!Dan had ik toch de huisarts gevraagd in een maanmannetjespak thuis te komen!
Ik was vervolgens net de douche uit toen ze weer belde. Ze had 'een GGD arts' geconsulteerd, dat moet als iemand medicijnen slikt legde ze uit.
"U slikt Tamoxifen en dat verlaagt de weerstand en daarom bent u langer besmettelijk en wordt uw quarantaine verlengd met 10 dagen dus minimaal t/m 14 januari en uw kinderen t/m 19 januari."
"Hoe komen jullie erbij dat Tamoxifen mijn weerstand verlaagt?"
"Tsja we hebben een lijst en daar staat het op."
"Ik bel morgen mijn oncoloog want ik ga dus niet dit advies van een basisarts die ik nog nooit gezien of gesproken heb en ook geen naam heeft, klakkeloos opvolgen."
"Ik moet u ook nog vertellen dat u in uw eigen tuin mag."
Ja DUHHHHH, hoe dom denk je dat ik ben.
Vervolgens belde ze mijn 3 kinderen, hing weer het verhaal op dat hun quarantaine met of zonder klachten gewoon een halve maand gaat duren maar dat als het moet ze wel een boodschap kunnen doen, met mondkap op maar dan niet hardop praten tegen iemand....dat terwijl 2 kinderen al vage symptomen hebben en dat genoemd hebben.
Sorry hoor, maar van dit zoveelste onzin advies wordt ik echt gewoon boos.
Na een slechte nacht, ik kon mijn boosheid en frustratie niet kwijt en dus slaap je rot, werd het 8.00 en belde ik als eerste de fysio praktijk omdat mijn oedeemtherapeut in mijn besmettelijke dagen aan huis was geweest en me op geen afstand gemasseerd heeft. De GGD had haar nog niet gebeld. Toen ze mij uiteindelijk uren later terug belde had ze inmiddels meerdere cliënten behandeld. Gelukkig heeft ze nog altijd geen klachten.
Toen de thuiszorg.
"Corona? nee dan komt er niemand de hele week." Niet echt verrassend, wel ongelofelijk rot.
Toen de huisarts. Met de vraag of ik als opkrabbelende borstkanker patiënt snel een vaccinatie kon krijgen.
"Mevrouw, wij hebben 0 informatie van de overheid wie en wanneer we gaan vaccineren."
Zo, dat geeft hoop zeg.
Toen het AVL gebeld over het tamoxifen verhaal. Ze waren net zo verbolgen als ik en gebruikten zelfs dezelfde woorden als ik gisteren: totale nonsens!
Ik had zelf al gegoogeld gisteren en binnen 2 minuten op Breast Cancer.com gelezen dat men in het begin van de pandemie dacht dat mensen met extra oestrogeen misschien minder weerstand zouden hebben. Tamoxifen blokkeert dit hormoon nou net, dus heb je juist minder hormoon en daar is nog nooit onderzoek naar gedaan in combi met covid en dus is de conclusie dat er 0 aanwijzingen zijn dat iemand met deze pillen meer last heeft van corona.
"Laten we hopen dat niet al onze Tamoxifen slikkende patiënten met corona ons gaan bellen want dan zijn we straks alleen maar bezig met dit nepnieuws te ontkrachten" aldus het AVL.
Adem in, adem uit.
Hopen dat het hier bij blijft en mijn klachten niet verergeren. Hopen dat er echt betere tijden komen. Hopen dat we hier met zijn vieren hoop blijven houden. Fien zit inmiddels na een dag online les met een nieuw breiproject op de bank in pyjama. Joep heeft een voorraad snoep laten aanrukken door een vriendje. Ties print stug door op zijn 3D printer en blijft zoveel mogelijk bij ons vandaan. Ik poets de plee na elke toiletgang, om de beurt doet iemand iets in of uit de wasmachine, we hebben een heerlijke pan pasta op de stoep geleverd gekregen en er is weer een quarantaine dag voorbij.
Morgen ben ik jarig. Ik vier altijd mijn verjaardag! Omdat mijn motto altijd was: vier dat je een jaar ouder mag worden. En precies nu de betekenis van 'jaartje ouder mogen worden' nog veel meer betekenis heeft, heb ik niet eens taart.
