Halelujah!

16 augustus

Praise the Lord!
Dit waren de eerste woorden die door mijn hoofd schoten toen ik opstond. Ik geloof niet in God en wel in mezelf, maar toch.
Een nacht zonder darmellende! Ik heb zin in ontbijt!
Dit is dus wat ze bedoelen met 'opkrabbelen' en 'goede dagen'.
Het is nu dag 10. Nog 4 goede dagen hierna en dan gaan we voor ronde 2. Nog maar even niet aan denken.
Nog voor het ontbijt vlogen de krampen weer door mijn buik, maar ik kon totaal gecontroleerd richting het kleine kamertje lopen (winst!) en het ziet er een pietsie normaler uit allemaal (dubbel winst!).
Onder de douche voor het laatst mijn haar gewassen, dat is gek. Losse exemplaren liggen al overal, dinsdag gaat het eraf. Daar gaan Fien en ik een gezellig dagje van maken met aansluitend een lunch bij Branding Beach Club.
De jongens vinden dit onderwerp een beetje lastig. De kinderen gaan sowieso elk op hun eigen manier met de situatie om. Soms laten ze iets los, soms zijn ze heel boos, soms zijn ze duidelijk ongerust, soms trekken ze zich alleen maar terug. Hoe dan ook pikken ze veel en van alles op, elk op hun eigen manier en k ben alleen maar bezig geweest met overleven de afgelopen dagen. Nu ben ik weer even moeder en gezellig en is er ruimte om het weer over dagelijkse en leuke dingen te hebben. Je voelt de spanning gewoon het huis uit trekken, heerlijk.
Van deze eerste kuur veel geleerd en een aantal praktische oplossingen doorgevoerd voor kuur 2. Papa moet gewoon 3x per week gaan koken voor de kinderen, op vaste dagen dan is het maar duidelijk. Ik vraag voor bepaalde dagen gericht hulp qua voedsel langs brengen en heb ontdekt dat dat bereid voedsel brengen beter is dan dat er hier gekookt wordt want etensgeuren zijn echt dramatisch als je misselijk bent.
In mijn goede week maken we voor de dagen die over blijven van week 1 menu: Snel, Safe en Simpel en voor week 2 een menu wat we samen kunnen koken. Jumbo is zo aardig om elke maandag de boodschappen bezorgen voor de hele week.

Vanochtend ook eindelijk mijn eerste wandelingetje gemaakt. De oncologisch fysiotherapeute zei van de week: "Elke dag een half uurtje bewegen, mag verdeeld in 3x10. En als je gaat lopen, ga op 25% van je normale tempo want anders trek je gelijk je reserves leeg."
"Eh, maar dat moet toch een half uur bewegen met verhoogde hartslag zijn?"
"Ja, dat klopt."
Ik snap nu waarom die laatste zin niet uitgelegd hoefde te worden door deze expert. Ik ben door jong maar vooral oud aan alle kanten ingehaald. Had in plaats van uptempo spotify maar de Coffeehouse chill lijst aangezet maar zelfs daarmee kon ik niet in de maat lopen.
Who cares, ik loop! Zonder toilet in de buurt en dat kan gewoon, Halelujah!

Dat laatste wordt ook een dingetje wat opgelost moet worden voor de 2de kuur: daar bestaan broekjes voor waar je een verwijsbrief voor kunt halen. Lang leve de lotgenotengroep, want er gaat ook op dit gebied een wereld voor me open en ontvang de nuttigste tips.
Ik heb contact met iemand en die heet Proper. Jawel, het Belgische woord voor schoon. Zij heeft exact hetzelfde als ik meegemaakt met de AC kuren en is nu aan de volgende reeks, andersoortige kuren bezig en het is niet veel beter. Tegen haar zeiden ze ook dat dit niet vaak voorkomt, maar ja. Ik ga er dus maar rekening mee houden dat deze bijwerking gaat blijven als er geen infectie of parasiet gevonden wordt.
Ik schreef in een comment naar haar: "Hoe naar het ook is, elke keer als het bij mij chaos is op de wc denk ik: bij Jeanne is het tenminste proper!"
Die grap kon ze wel waarderen. Makkelijker kunnen we het niet maken voor elkaar, wel leuker.

Ik kreeg weer fantastische beelden uit Nieuw Zeeland met een sneek preview van wat we ook gaan doen in de natuur. Mijn middag kan niet meer stuk: ik word hier zo blij van met heel mijn hart! En van het gevoel dat je gewoon even heel blij en tevreden kunt zijn, liggend in je hangmat. Dat je vandaag gewoon ineens weer een kop koffie lust, met een klein koekje erbij. Met zicht op vlindertjes die van de rijpe vijgen snoepen en daarna verder gaan met de vlinderplant. Dat de zon schijnt en de bladeren ritselen en mijn trouwe Mick weer naast me in de bloempot ligt.
Geluk, ondanks alles.