21 oktober
Ruim op tijd zat ik in de wachtkamer van de 'doorlichting'. Ja, daar kun je je van alles bij voorstellen en ook weer niet. Het team wat mij op stond te wachten vroeg zich af wat het verhaal was.....ze hadden een geprinte aanvraag in de hand met blijkbaar de tekst: mevrouw haar Picc-lijn zit er nog in, maar moet vernieuwd. De rest van het verhaal heb ik er maar bij verteld. Ze konden er met de pet niet bij dat een collega die pleister eraf liet. Terwijl ik op de tafel ging liggen vroeg ik wat ze allemaal doen in deze kamer. "Eigenlijk alles waar slangen aan te pas komen, heel afwisselend." Hmm, interessant.
Dit Picc-lijn even vernieuwen is wel een duur geintje gok ik. Er staat een team klaar van 4 personen; 3 verpleegkundigen gekleed in een soort anti-radio-actieve jurk en daaroverheen trekken ze een totaal steriel pak aan. Eén van hen is dezelfde melige Surinaamse verpleegkundige als de vorige keer, gezellig! Ze leggen alles klaar en dan komt de arts, ook totaal in een steriel pak en gaat er een groot steriel laken over je heen en boven je borstkas hangt een röntgenapparaat dat ook steriel wordt ingepakt. Alleen al aan materialen is dit een kostbaar afspraakje.
Terwijl 1 verpleegkundige mijn hele arm roze kleurt met alcohol spuit de arts wat verdoving. Gelukkig maar 1 venijnige prik want de opening van de lijn ziet er zo goed en schoon uit dat ze geen nieuwe hoeven te maken! Beste nieuws van de dag! De nieuwe lijn zit er zo in en de boel wordt weer afgeplakt.
Ik heb alleen een lamme arm van de verdoving in tegenstelling tot de vorige keer dus nu kan ik niet meteen terug rijden. Ze gokken dat het een minuut of 20 duurt als ik maar mijn arm en vingers goed beweeg. Dan maar een kopje thee halen en gezellig met mezelf in het café gaan zitten. Ik wilde eigenlijk even naar het creatieve atelier want er worden daar mooie dingen geknutseld door patiënten en begeleiders, maar ja, als je arm het niet doet heeft dat ook weinig zin.
Vervolgens boodschapje gedaan, spullen bij de kringloop afgegeven, iets geknutseld voor Fien's 16de, heerlijk kopje koffie gezet en heel blij de post van de deurmat opgeraapt. Lieve kaartjes van lieve vriendinnen. Ik bewaar alles in een houten bak hier in de woonkamer. Op lastige momenten lees ik ze weer en dat zal ik ook doen als er een jaar voorbij is na de diagnose.
Ik kreeg een roze geluksengel van Alice, mijn ex-collega van de Crew Service Hub. Dat er zelfs op die afdeling nog aan me gedacht wordt maakt me erg verlegen
