15 april
Ik zag de dame achter de thermometer balie al kijken met een blik van: ken ik u niet ergens van? Ja ik kom hier vaker lately. Achter de balie van de radiologie zat ook precies dezelfde dame als gisteren, ze wist bijna mijn naam nog alhoewel die ook zonder Déja vu gevoel te raden is.
Ik moest eerst even langs poli 3 want mijn arts belde vanochtend.
“Ik vind het heel naar dat ik het u moet vragen, maar......”
Oh no, ze zal toch niet gaan vragen of de operatie later kan??? Hartverzakking.
“Ik weet dat wij geen tumormarker hebben geplaatst, maar ik weet niet meer of ik de tumor bij u gevoeld heb. En als die niet duidelijk te voelen is, moet er alsnog vandaag een marker in voor mijn collega die u opereert morgen”
Jawel, ze heeft zeker gevoeld tijden het eerste consult en het is inmiddels ook echt duidelijk te voelen dus dat zal goed komen.
Of ik toch even wil langskomen voordat de radioactieve vloeistof erin gaat. Geen probleem.
Bij aankomst werd ze opgepiept en kwam ze direct aan, in operatie tenue. Wel 10 x sorry en dat in deze en door deze coronatijd zoveel anders gaat, dus ook de administratieve handelingen en dat iedereen nog altijd niet gewend is of iets vergeet op te schrijven. Gelukkig zijn ook de ziekenhuismedewerkers gewoon mensen, die ook een foutje kunnen maken. Tot nu toe merk ik wel wat van ruis in de communicatie hier en daar maar alles komt uiteindelijk goed omdat ze allemaal zorgvuldig alles checken en een hiaat steeds aan het licht komt.
Ze heeft ter plekke nogmaals gevoeld en in het verslag gezet dat de tumor duidelijk te vinden is dus er hoeft geen marker in. Fijn, scheelt weer een prik.
Op naar de radiologie. Vandaag moet de poortwachter klier opgespoord worden. Dit is de lymfe waar de tumor als eerste op draineert. Ze spuiten radioactief spul naast de tumor en kijken later met de scan in welke lymfe de vloeistof te zien is. Ik heb dit eerder gehad op de dag voorafgaand aan mijn melanoom operatie dus ik ben voorbereid op een paar hele geniepige prikken. Een alleraardigste jonge arts stelt me meteen gerust; slechts 1 prik met het dunste naaldje dat er bestaat dus dit gaat meevallen. Klopt helemaal, fluitje van een cent.
Daarna 2 uur wachten in de centrale hal en elke 10 minuten mijn borst masseren. Ok, leuk. Waar doe je zoiets? De toiletten zijn qua ruimte niet Corona proof want elke ruimte heeft na de centrale deur 2 toiletten met een halve meter ervoor waar de wasbak staat. Dus dan moet het maar in het openbaar, haha.
Gelukkig hebben ze kleine nisjes in de centrale hal en is er precies één vrij naast de AVL piano waar iemand een prachtig concert gaf. Het tweede uurtje ben ik buiten gaan zitten met een muziekje op heb ik een granny square voor de Deken van Liefde gehaakt.
En in het kader van: geen nieuws is goed nieuws rinkelde mijn telefoon: “U heeft geen Corona.”
