En zo is er weer een nieuwe maand aangebroken.
Gisteren begon de dag met een telefonische afspraak met de verpleegkundige van de afdeling dagbehandeling. De gang van zaken rondom de kuur doorgenomen en nog wat extra instructies. En een berg folders in mijn digitale ziekenhuisomgeving.
Nieuw is dat alle middeltjes voor de slijmvliezen in de mond daar in de kast liggen en je gewoon kunt mee krijgen. Ik heb ze inmiddels in de kast liggen omdat ik dat niet wist maar de aankoop wel als aanbeveling had doorgekregen van het AVL. Nieuw is ook dat mijn was de eerste 6 dagen van de kuur strikt gescheiden moet blijven van de overige was en er een special toilet-doorspoel/gebruik instructie in acht moet worden genomen. Oh en dat ik niet moet schrikken van de kleur van de chemo; die is namelijk oranjerood.
Of ik ondersteuning wilde van de diëtist en psychologische zorg?
Dat laatste lijkt me inmiddels een goed idee maar de diëtist was 3 weken geleden al aangevraagd, toch?
Niet dus.
Er gaat echt serieus iets niet goed in de interne communicatie in het AVL want dit is het zoveelste voorbeeld. Ik neem het voor lief, want qua zorg doen ze het wat mij betreft heel goed.
Op laatste dag van juli naar het strand met onze nieuwe vakantievrienden die lekker dichtbij in Amsterdam wonen. Als je dan toch in Kroatië-quarantaine moet kun je beter samen in de wind op een lekkere plek doorbrengen, wel zo gezellig. Het leuke van het strand in Noordwijk is dat je 50% meer ruimte krijgt zodra het eb wordt en dat was vrij snel nadat wij arriveerden, heerlijk.
In het kader van 'pluk de dag' ook maar blijven eten en zelfs 6 euro betaald voor een karaf kraanwater. Alle begrip voor omzetverlies van de horeca maar hé, je hebt er meer aan als je klanten nog eens terugkomen zou je denken.
Daar waar wij op het strand waren was geen 4 G bereik dus ik zag wel 2 gemiste oproepen van een anonieme beller en dacht al: misschien mijn vader. Ik was te moe gisteren avond om mijn mail te checken dus mijn vader's mail zag ik vanochtend bij het ontbijt. Hij had inderdaad gebeld. Om te vertellen dat zijn jeugdvriend overleden is. Evenals mijn nicht. Aan borstkanker. Ik wist dat ze niet meer te genezen was, maar dat maakt de impact niet minder groot.
Haar laatste appjes eind juni waren zo opgewekt, we hadden het over afleiding zoeken en genieten van buiten zijn met fijne mensen. Of dieren; in haar geval haar paard.
Ik ontving ook nog een update over de situatie van mijn vriendin's vader. Na maandag zal hij er niet meer zijn en hij heeft het al heel zwaar.
Pluk de dag dus.
Leuk plan maar dan moet je wel bedenken hoe.
Even knuffelen met Simba, die nog boven rustig ligt te slapen. Te rustig naar mijn idee; hier klopt iets niet. Sinds we hem kregen heeft hij continu diarree en inmiddels is het nu een zielig klein hoopje. Ik weeg hem om de keukenweegschaal en hij blijft daar nu gewoon op zitten. En 40 gram eraf in 1 dag. Da's teveel op een kilootje poes.
Afspraak dierenkliniek was gelukkig snel gemaakt en daar moest hij meteen aan het infuus. Uitgedroogd en waarschijnlijk darmparasiet uit het nest. Kan ik me in ieder geval even zorgen maken om iets behalve mijn gemoedstoestand. Met speciaal voer en pillen mocht ik hem een uur later weer komen halen en de rest van de dag zorgen dat er steeds kleine beetjes voer ingaan en hopen dat ie snel opknapt.
Pluk de dag.
Hoe zullen we dit doen de rest van de dag?
Telefoontje met vriendinnen, een zonnetje wat nu tegen 16.00 doorbreekt en een (vegetarische) barbecue vanavond als Ties en Fien klaar zijn met werken.
Er valt een kaartje in de bus van mijn manager bij Opleidingen. Ze stuurt me olifantenkracht.
Toeval bestaat niet. Ik heb net 2 vriendinnen een armbandje met olifantenkracht van Villa Joep gestuurd (stichting van een jongetje met kanker) en ik ga morgen in Artis met mijn zus het nieuwe olifantje ontmoeten.
Ik ben zo blij met jullie om me heen!
Elke keer, precies op het juiste moment, valt er iets in de bus, ontvang ik een appje, messenger bericht (soms uit totaal onverwachte hoek), telefoontje of staat er een bos bloemen klaar met een hartverwarmende tekst. Ik ben daar enorm dankbaar voor en het helpt echt!!!
