13 oktober
Gisteren klokslag 7.30 met Linda onderweg naar AVL. Prachtige ochtendwolken met hier en daar een oranje gloed. Wederom langs het lege Schiphol waar veel te weinig ochtendactiviteit is en het nu normaal gesproken spitsuur moet zijn, zeker op de Europavloot.
In het AVL gelukkig weer gewoon met de trap naar boven waar Mariska bloed ging afnemen en mij gelijk een bed gaf. "Oh, maar ik wil zo even een uurtje koffie leuten met mijn vriendin beneden terwijl het bloed gecontroleerd wordt, kan dat?" Geen probleem. Moet ik alleen even opletten waar ik nu weer lig, want moet het bed zelf terugvinden over een uurtje. Je wordt als je aankomt door een vrijwilliger gebracht die steevast sneller loopt dan de gemiddelde kankerpatiënt waardoor ik alleen maar bezig ben hem of haar bij te houden en totaal niet oplet waar ik loop. En het is best een doolhof met allemaal verschillende units.
Mariska had vast extra bedtijd geregeld voor mij, ervan uitgaande dat er een bloedtransfusie nodig was maar had net ontdekt dat ik die donderdag al had gehad. Wat een fijne pro-actieve verpleegkundige; ze had zelf van de week mijn internist al gebeld voor overleg omdat het vorige week al een bespreekpunt was. Na de koffie beneden met Linda vond ik een uurtje later boven zelf mijn bedje weer terug. Nu blijkt de waarde van mijn witte bloedlichaampjes op een kritiek punt te zijn beland, slechts 0.1 boven het minimum. Voor vandaag mag de kuur doorgaan maar voor de volgende moet het dus niet nog verder afnemen. Ik weet dit wel, maar mijn doel is in 2020 de behandelingen (op de hormoontherapie na) afsluiten en de laatste geplande kuur is op 22/12...dus slechts een weekje speling, nou eigenlijk ook niet want de feestdagen zijn ook in het ziekenhuis vrije dagen.
Eerst de anti-allergie medicijnen in het infuus, word je meteen erg slaperig van en vervolgens de Taxol een uur. Gelukkig kreeg ik wederom geen enkele allergische reactie tijdens het infuus en mocht het gewoon gestaag doordruppelen terwijl ik maar suf een beetje op mijn ipad aan het lezen was. Daarna nog even doorspoelen met een zoutoplossing, infuus afgekoppeld en mijn bedje vrijgemaakt voor de volgende patiënt. Keurig voor de lunch weer thuis en ik had nog honger ook. Broodje gegeten en vervolgens mijn bed ingedoken.
Ondertussen had Linda beneden een pan tomatensoep gemaakt voor vanavond voordat ze weer naar Gelderland terug reed.
Dat was even fijn wakker worden na een uurtje:
Vannacht ook goed geslapen en zelf tot 8 am vanochtend! Dat is heel bijzonder. Ik voel me best goed, en dan ga ik gelijk wilde plannen maken over wat ik allemaal wel niet kan doen. Om vervolgens te ontdekken na de douche en een wasje draaien dat ik die plannen beter even kan laten varen en gewoon eerst eens koffie moet gaan drinken omdat de energie snel weer op blijkt te zijn. Maar ik ben totaal niet misselijk en daar ben ik enorm blij mee! Dat is gewoon wederom een geluksmomentje!
