29 december
Maandag 8.30 sharp hing ik aan de telefoon met de gipskamer. Ik kon inmiddels een vinger tussen mijn voet en het roze gipsje steken en dan moest ik bellen. Daarbij had ik dus het fenomeen Walker boot ontdekt online en leek me dat beter dan met gips in de rolstoel te blijven hangen want mijn rug ging steeds meer pijn doen. Ruim een uurtje later kon ik terecht met Jorien en zo stapte, nou ja rolde, ik wéér over een ziekenhuisdrempel.
Gipsman Ron wachtte ons op, knipte het gipsje eraf, maakte mijn voet schoon en stuurde ons eerst naar de röntgen. Als de breuk niet verschoven was, mocht ik een Walker boot. Het zag er keurig uit na een week zitten. De zwelling was flink geslonken maar door geen beweging is de neuropathie nog een stukkie slechter; tenen niet alleen dood maar ook uberstijf. Weer terug bij de gipskamer ging Jorien me weer aanmelden want ik had mijn dagpasje, soort bonnetje, al weggegooid. De administratieve dame die in een soort houten poppenkast zat voor de gipskamer meldde pinnig dat ik dat nóoit meer moest doen en het bonnetje ten alle tijde moet bewaren. Even later rolden we weer naar buiten met een soort skischoen die ik op geleide van pijn mocht gaan belasten met krukken erbij.
Weer langs de pinnige dame voor een nieuwe afspraak. Ze is het type: Ik zie je staan met je rolstoel maar ben héél druk met mijn computer dus je wacht maar.
Thuis aangekomen de instructies nog eens goed doorgenomen. Het zijn wel een paar handelingen en op het laatst trek je de boel vacuüm met een pompje in de vorm van een granaat. Ehm, hoe moet dat vannacht? Ik zit met een blote voet in deze schoen en heb dus geen bescherming om mijn voet en volgens de instructie ga je dus met dit bakbeest naar bed. Handdoekje eronder om je beddengoed niet te beschadigen lees ik. Ik besluit maar even te bellen of dit wel klopt en de dame van de afdeling traumachirurgie meldt stellig dat ik met een breuk van een week oud, inderdaad met schoen en al naar bed moet.
Dat doen we dan maar he. Ik val een uurtje in slaap en ontwaak dan van helse pijnscheuten overal behalve bij de breuk. Verliggen, riemen losser, stukje lopen, het helpt niets. Niet te doen dit! Ook de overbekende nagelpijn keert terug omdat ik nu al uren een schoen aan heb. De minuten kruipen voorbij tot het 6 am is. Licht aan en de tijd doden tot ik weer kan bellen met de gipskamer. Blijkbaar is deze schoen in combi met neuropathie niet zo'n goed idee.
En dan bedenken hoe ik de douche ga aanpakken. Het is óf naakt op de douchekruk de schoen weer aan om naar de slaapkamer te komen en dan de schoen weer uit om je onderbroek en broek aan te trekken, of die laatste 2 items meenemen naar de badkamer. Maarreee.....met 2 krukken heb je geen handen over. Ja ja, het lijkt zo simpel: "Mevrouw u kunt nu lekker douchen zonder de schoen".
Wat trek ik eigenlijk aan? Of een maillot, of een strakke sportbroek of iets wat boven de schoen blijft hangen?
Het wordt vanzelf 8.30, Jo heeft al geappt dat ze mee kan naar het ZH vanaf uur of 13 en Ron van de gipskamer zegt aan de telefoon: "Tsja, de pijn kan best door de neuropathie komen en dan is deze schoen geen optie voor jou, moeten we maar weer een gipsje gaan maken en dat doen we om 13.30."
In de gipskamer vraagt Ron waarom ik het hele ding niet heb uitgegooid vannacht. Je hóeft er niet mee te slapen.....WAT? Mevrouw van de poppenkast blijkt zelf dit advies bedacht te hebben.....ik wist niet dat zij het was die de telefoon beantwoordde....ze heeft gewoon zelf doktertje gespeeld. Nou ja!
"Nou Ing, dit wetende wil je dan de schoen echt afgooien of toch houden?" vraagt Jo. "Goeie vraag" zegt Ron. Het is schoen óf onbelast gips voor nog minstens 4 weken en dus de rolstoel. De keuze is niet moeilijk, als ik gewoon zonder dit gevaarte mag slapen hou ik hem. Wat een verademing: zelfs als ik op de bank zit mag ie af!
"Sorry dat ik jullie kostbare tijd heb gebruikt, maar de dame aan de telefoon was zo stellig!"
"Je hoeft echt geen sorry te zeggen, en het was niet zo handig van een administratieve kracht om advies te geven."
Understatement...Bedankt Katrijn!
Ik verheug me op mijn bedje, duik er maar weer vroeg in want ben kapot. Was ik gisteren avond ook, en super rillerig en zo'n nacht spoken helpt niet echt om je beter te voelen.
