Blogarchief

woensdag 2 december 2020

cup H

 2 december



Fien kwam gisteren aan met een giga hart, bubbels zonder alcohol, taart en een bosje bloemen. Zo lief! Ties worstelde nog met het feit dat ie nou eigenlijk niet wist of het positief of negatief is dat ik moest stoppen met de chemo, dus die begreep de taart niet helemaal. Heb zo goed mogelijk uitgelegd dat ik hoe dan ook voldoende spul door mijn lijf heb gehad om de kankercellen te doden aldus de arts. En tegelijkertijd weet niemand wat de toekomst brengt. Toch is wel de belangrijkste vraag die de kinderen stellen: "Kan het nu nooit meer terug komen mam?" 

Ik had maandagochtend bedacht, voordat ik naar het ziekenhuis ging, dat wanneer op een of andere manier de kuur niet door zou gaan, ik een kerstboom zou gaan halen. Dus dat hebben we gisteren ook gedaan en inmiddels staat er een kitten-proof exemplaar. De onbreekbare kerstmannen & vrouwen worden er continu uitgekegeld door Tommie, hopelijk kunnen we hem een beetje opvoeden in deze.

Gisteren ochtend ook rigoureus alle medicatie die nog over was van de kuren verzameld en in een grote tas voor de apotheek gepropt. Weg ermee! Alleen al bij de aanblik van alle doosjes voel ik het allesoverheersende misselijkheidsgevoel van de AC kuren, jakkes. Die doosjes waarvan ik een flink stuk inhoud heb geslikt terwijl het voelde alsof het allemaal niet hielp. Terwijl ik bezig was dacht ik steeds: wat ruik ik toch? Mijn geur is extreem goed helaas sinds deze chemotijd, en hij was daarvoor al irritant sterk. Na 10 x handen wassen bleef mijn hand stinken, heel gek. Na een tijdje ontdekte ik waarom...Een aantal nagels gingen afgelopen weekend ineens van rokersbruin naar gelig wit. Maandag nog aan de arts gevraagd of er soms een schimmel onder was gekomen. Ze dacht van niet, gewoon het effect van het loslaat-proces. Nou helaas zit er gewoon bij één nagel een vette ontsteking onder en komt er zooi uit. Het ziet eruit of de rest van de nagels gaan volgen. Toch maar weer gebeld met AVL voor advies. Dat kwam vandaag: ga maar langs de huisarts. Zo gezegd zo gedaan. Huisarts kon er niets mee voor nu. Dus even aankijken maar als de nagelriemen ook beginnen moet ik aan de antibiotica. Spoelen in een sodabadje is een tip ook al is 'weken' niet handig om loslatende nagels enigszins vast te houden, maar ja. Je houdt het niet tegen. 

Vannacht wakker gelegen van mijn geopereerde borst. Die is inmiddels een paar cups groter dan mijn eigen maat. En dat terwijl er een hele hap uit is genomen. Net als na de operatie, niet op je zij kunnen liggen want dat doet zeer dus dan maar op je rug met een hartjeskussen onder je oksel geklemd als een soort stut. Ik ben totaal geen rugslaper dus enige uurtjes wakker gelegen. Ik kijk het nog een dagje aan en dan bel ik maar weer. Zo blijf ik alsnog kind aan huis daar in Sloten. Vrijdag ben ik er ook voor de dermatoloog die gaat kijken of er nog verdachte plekken op mijn lichaam zijn opgedoken.

Ondertussen 3 dubbele brieven van het AVL in de bus met de komende afspraken en een paar die vast voor 2021 zijn gemaakt. Denk dat ik in januari alweer door mijn eigen risico heen ben. Botdichtheidsscan, internist, verpleegkundig specialist.....

Nou ja, voor nu zit ik te genieten van de gezellig boom, kaarsjes aan, Tommie op schoot en prachtige bloemen van de 2 Christines. Ik ben weer verwend!



En toen ging de telefoon...