16 oktober
Ik heb Fien een potje 2021 gegeven. Een potje vol lege briefjes en een pen, om te vullen met briefjes van dingen die ze wenst voor het volgende jaar. Als tegenhanger voor de eindeloze rij aan teleurstellingen van 2020 waar maar geen einde aan lijkt te komen met de wederom aangescherpte maatregelen.
"Mam, we doen eigenlijk niets leuks zoals we altijd deden als een soort vriendinnen." Ze heeft gelijk. Heb eerlijk uitgelegd dat ik mijn leven nu ook niet bepaald leuk of gezellig vind. Ik had een andere voorstelling bij het begrip 'betere dagen tijdens de chemo'. Ik had gedacht gezellig koffie te drinken met deze of gene of ergens leuk te lunchen met mijn kinderen op de goede dagen Maar of de horeca is dicht, of mijn afspraak heeft verkoudheidsklachten, of ik heb nul energie en loop te hijgen als een paard van alleen al door het huis lopen of ik ben te druk met allerlei bijwerkingen te bestrijden. Mentaal is het een hele uitdaging om elke dag te bedenken wat ik ga doen terwijl ik de vaste ingrediënten allang ken. Iets met een boek, iets met een ipad, iets met een telefoon, iets met een puzzelboekje en misschien wat haken als mijn vingers meewerken. Huishoudelijk klusje tussendoor met als hoogtepunt zelf met mondkapje op even naar de buurtsuper.
Het is vandaag precies 7 maanden geleden dat de huisarts belde omdat er iets gezien was op mijn mammografie. 68125 woorden heb ik inmiddels geschreven in mijn blog. 7 maanden geen werk, geen collega's om me heen en 24/7 thuis zijn in plaats van hier en daar in de lucht. Talloze onderzoeken, uitslagen, hoop, vrees en behandelingen. En dit alles vooral in je up zonder knuffels, zoenen, aai over je bol of arm om je heen. Ik heb het 7 maanden volgehouden, de komende 2 maanden zal ook wel lukken maar niet altijd met een opperbest humeur en boosheid steekt ook regelmatig de kop op. Ik accepteer het gewoon en hoop op een betere volgende dag. Waar ik wel ongelofelijk blij van wordt is het gevoel ontzettend omarmd te zijn door mijn vrienden! En waar ik me ontiegelijk op verheug is alle knuffels en zoenen straks dubbel en dwars in te halen met jullie allemaal!
Dat dat kan bewijst Nieuw-Zeeland! Vandaag in de Volkskrant een artikel over Jacinda Ardern, de premier van dit land. Direct bij het eerste corona geval kondigde ze een strenge lockdown aan en is er heel veel testcapaciteit gecreëerd en corona is nu gewoon helemaal foetsie daar! Er wordt weer gesport met publiek, iedereen zit naast elkaar en het leven is weer normaal. Heel goed nieuws, ook voor mij. Want elke dag denk ik aan mijn reis naar Gera komend voorjaar, dat is mijn focus en mijn stipje aan de horizon als ik het even niet meer zie zitten.
Ondertussen heb ik net een half uurtje bij de fysio wat apparaten bedwongen en kersenflapjes voor bij de thee gehaald. Fien vraagt een vriendin te logeren morgen en ze gaan samen een taart bakken. We moeten de gezelligheid weer binnen de 4 muren zien te toveren. En hoe kan dat beter dan met een ........
Daarover morgen meer.
