What a day.
Ik zou gezellig een kop koffie met een collega drinken vandaag maar die afspraak had ik al afgezegd. Niet fit, niet gezellig en snel uitgeput is op mij van toepassing. Ik hoopte op een paar uurtjes bank vandaag met een boek.
Not.
Gisterenavond vlak voordat ik naar bed ging, lag Poes rustig naast mij op de bank al een paar uurtjes te snurken. Ongeveer zo:
Ik zeg alle kinderen welterusten voor ik naar bed ga en dus mijn poezenkind ook. Poes houdt zich keurig aan de corona maatregelen dus die kroel ik altijd nog even voordat ik naar boven ga. Ik weet niet wat er gebeurde, maar ik stak mijn arm uit om zijn koppie te kroelen en ineens schrok ie zich te pletter en zei: Hap!
Ik greep m in zijn nekvel, zette hem op de grond en zag een hele rare blik in zijn ogen. Denk dat ie ook geschrokken was. Ik heb weleens vaker een krabje of beetje ontvangen tijdens stoeien of als je net iets te lang doorgaat met de kam, maar dat is altijd oppervlakkig. Dit was van een andere orde, dat voelde ik meteen. Dit was een soort Gremlin actie.
Gauw onder de kraan met mijn pols; slechts 1 tandafdruk en een halve druppel bloed. Valt mee.
Tot ik om 2 am wakker werd met een ontzettend pijnlijke pols. Dik, rood en niet te bewegen zo'n pijn. Hup 2 paracetamol erin, mijn carpaal-tunnel syndroom spalkje van paar jaar terug opgesnord en omgedaan. Geen beweging is hopelijk minder pijn en kunnen slapen.
Vanochtend dacht ik: ignore, ignore, is gewoon een beetje gekneusd. Hup op het fietsje naar Sassenheim, even wat beweging en een bosje bloemen halen voor de komende chemo ronde. Ik kan m nog bewegen, komt goed.
Eenmaal thuis dacht ik: Janskie, je bent geen 50 geworden om dit te ignoren, je weerstand is ruk en volgens rodekruis.nl app zijn kattenbeten vaak zeer infectie gevoelig. En ik heb geen weerstand, dus vooruit: de dokter bellen.
Eerst maar naar de wc.
Kak! hij spoelt niet meer door!! Hoe moet dit nou, waarom nu? Morgen heb ik weer 6 dagen lang een WC-procedure na de chemicaliën die door mijn lijf gaan en dan kan ik echt niet 1 toilet missen want het toilet boven haal ik niet eens.
Gauw op zoek naar loodgieters. En bij elk beantwoord telefoontje zeg ik:
"Ik zoek met spoed iemand die mijn toilet fixt. Ik ben kankerpatiënt, moet morgen chemo en moet derhalve 1 toilet voor mezelf houden wegens chemische stoffen."
Iedereen vond dat zeer vervelend, en na een uur had ik beet en had ik de belofte dat er vandaag nog een monteur zou komen.
Huisarts gebeld over mijn pols: "Ja hiermee moet u echt komen, 16.00 heb ik plek."
De planning voor vandaag wordt dus:
Wc gefixt tussen 13.30 en 16.00.
Intake Adamas huis om 13.30.
Oh en nog fysio medical tape om 17.00.
De bank? Ander keertje maar.
Nicole is zo lief om hier te wachten op de loodgieter zodat ik alsnog naar Adamas kan gaan vanmiddag. Mijn energie is allang pleitos, maar dit is belangrijk.
Thuis aangekomen is de loodgieter net weg. Mooi, ik moet kei nodig.
Ik spoel door, muziek in mijn oren en pak vervolgens de fiets naar de huisarts en ben zowaar meteen aan de beurt ondanks 10 minuten te vroeg.
"Ja, u heeft zó'n bult. Dit is duidelijk een infectie. Een week antibiotica, gaan uw darmen wel raar van doen en reken op diarree."
"Ach, mijn darmen doen het sinds 7 augustus niet meer normaal."
"Ja, dan moet u ook een tetanus prik! "
Gelukkig ben ik purser. Gelukkig hou ik mijn inentingen goed bij en zit deze prik standaard in een cocktail die de KLM mij al om de paar jaar geeft. Overslaan dus."
"Uhm, morgen chemo? Weet niet of dit door kan gaan" zegt de arts.
"Gelukkig is het 16.00, heb ik nog een uur om dit uit te zoeken."
15 minuten later heb ik mijn antwoord: de chemo kan gewoon door gaan.
Je zou er bijna blij van worden.
Hup naar huis. Wat hoor ik? Het toilet spoelt nog altijd door??? Al een uur lang inmiddels! Gauw bellen voor de dag voorbij is.
"Mevrouw, we sturen de monteur weer terug hoor."
Even zitten.
"TRrrrrrrinnnnng, met Meike fysio."
"Ik kom eraan. Ik heb toch nog 6 hele minuten?"
"Nee hoor, onze afspraak begon 10 minuten geleden?"
Hup weer op de fiets.
"Dat noemen we nou het chemobrein" zegt Meike. "Geeft niks."
What a day.
