Uitslag MRI

 9 november

Heb ik net het geluid van mijn mobiel weer aangezet na uren soezen in bed, gaat ie over en zie ik AVL in het display. Ah, ik ga morgen weer vanwege de uitslag van de MRI scan dus ze bellen vast met corona-vragen zoals voor elk bezoek gebruikelijk is.

"Met Frederique (mijn oncologisch chirurg), ik ben mijn consulten van morgen aan het voorbereiden en zie die van jou. Ik heb alle uitslagen bekeken en je rechterborst is schoon! Leek me onnodig om jou helemaal hierheen te laten komen om te vertellen dat alles goed is."

Ik ben vooral blij dat ze totaal onverwachts belt. De verrassing is zo des te beter! De verdachte plek is helemaal weg. Zou dat kunnen doordat ik al zoveel maanden anti hormonen slik en ook al maanden chemotherapie heb? Dat de eventuele kankercellen vernietigd zijn en daarom onzichtbaar? Dat is niet 100% uit te sluiten, maar wanneer mensen een tumor hebben en halverwege het chemo-traject een mri krijgen zie je vaak dat het slinkt, maar niet dat het totaal weg is. Het is dus logischer dat de plek geen kanker is geweest. Vooral met de wetenschap dat het biopt ook geen eenduidige uitslag in die richting gaf, legt ze uit. Deze borst wordt ook elk jaar gecontroleerd, de marker blijft erin zitten dus als er ook maar iets verdachts te zien is op de jaarlijkse mammografie ben je er op tijd bij. Ik ben gerust gesteld.

JIHAAAAAAA! Het beste nieuws in tijden. Krijg er spontaan energie van. Morgen maar weer een taartje laten aanrukken.

Taxol 6

9 november

Na een fijn weekend was het zeer snel weer maandagochtend. Zaterdag nog een stukje verjaardag gevierd met taart en lunch met Peter & Linda die weer beter was. En ik had voordat ze kwamen bijna een uur een lesje pilates online gevolgd en heel veel oefeningen mee kunnen doen. De enige echte bottleneck was de downward-facing dog-houding. 

"Ga op handen en knieën zitten, krul je tenen in de mat en kom omhoog in de downward facing dog."

Je tenen in in de mat krullen als ze dood voelen is niet heel makkelijk en je bent bang dat je ze gewoon kunt breken want je voelt niets, ook niet of ze dubbel klappen. De neuropathie is in mijn voeten opgerukt t/m de bal van mijn voet. In mijn vingers gelukkig stabiel gebleven en ik doe keurig nog altijd chirurgisch de afwas om mijn nagels te sparen.

Zondag een lekker wandelingetje gemaakt met Jorien in het Keukenhof bos. Zo grappig, woon je hier al 14 jaar en ontdek je pas in 2020 dat er een uberleuk kabouter pad is. Moet ik alsnog een keer de 3 tieners meelokken want dit moet je toch een keer gezien hebben.

Maar goed, het is dus weer maandag. Veel te snel. Voel je je net weer een beetje goed genoeg om iets leuks te gaan ondernemen, breek je het gelijk weer af met een nieuwe lading chemotherapie. Katja kwam me ophalen vandaag met een pan pasta voor vanavond en keurig op tijd lag ik weer in bed op Unit 3. Aan de verpleegkundige verteld dat de neuropathie in mijn voeten oprukt dus ging zij in overleg met de verpleegkundig specialist. Besloten om vandaag de dosis nog altijd 100% te geven en als het nog verder toeneemt volgende week weer overleggen. Blijkbaar is het steeds voelen van speldenprikken in de handen en voeten een slechter signaal dan mijn doodvoelende deeltjes.

De bloedwaarden waren keurig een uur later binnen en ineens zijn de witte bloedlichaampjes weer een paar tienden gezakt en staan nu op de absolute ondergrens. Ik moet er rekening mee houden dat ze me volgende week terugsturen zonder kuur. Je kunt zelf niets doen om dit op te krikken. Mijn HB is nog altijd veel te laag maar stabiel dus nog even snel kortademig maar dat begint ook te wennen. Klokslag 11.15 zat de hele kuur erin en kon ik weer gaan. De snelste sessie ever! Katja had ondertussen lekker gewandeld in dat lekkere weertje van vandaag. Thuis in  bed gedoken, niet echt geslapen maar supermoe dus ben er maar gewoon in blijven liggen de hele middag.