Het zit er weer in.
Om 5.30 ging de wekker en trof ik wederom een lief haakseltje van Fien aan.
Eloy rijdt vandaag en stond om 6.25 op de stoep. Mondkapjes op en gaan.
Bij het bloed afnemen bleek dat dit niet via mijn picc lijn kon; dat mag alleen boven op de dagbehandeling. Getver. Ik ben zo klaar met prikken, en nu mag ze in mijn beste arm niet prikken omdat er een picc lijn zit en ik weet dat links sowieso een uitdaging is. En ja het mislukte...blauwe plek en paar prikken verder dan toch gelukt. Dit moet echt anders volgende keer.
Een uurtje met Eloy koffie gedronken; straks lust ik dat niet meer en toen moest ik naar het gesprek met de verpleegkundig specialist. Had een heel lijstje te bespreken en met een nieuwe lading recepten stond ik een half uur later weer buiten. Ook hebben we afgesproken dat ik direct met haar team bel overdag als er iets is i.p.v. met het verpleegkundig spreekuur waar ik nogal vreemde reacties kreeg op mijn vragen.
Boven hetzelfde bedje als vorige keer genomen en de verpleegkundige die er vorige keer bijgehaald werd toen het infuus niet lukte en heel kordaat zei: "we gaan niet langer proberen, hup naar de experts op de recovery"is vandaag mijn verpleegkundige. Een fijn daadkrachtig mens!
Ze vroeg uitgebreid hoe de vorige kuur gegaan was en was met me eens dat we deze keer alle infusen op heel langzaam gingen zetten, in de hoop dat de bijwerkingen niet meteen opspelen. In alle rust maakte ze mijn Picc lijn schoon die was gaan lekken gisteren en moest lachen om mijn hippe sok.
Ik had een speciale hoes voor om mijn arm gekocht, maar omdat de boel ging lekken zat ie onder het bloed. Dus toen maar een oude hockeysok gepakt, hiel eraf geknipt en de sok over mijn arm. Ik had de keuze tussen sok lachende kakjes of grijnzende aapjes, dus ja, dan maar een aapje met geel-groen-blauw. Ik snap wel dat deze niet meer gebruikt worden voor de hockeytraining (ik ben 15 ja!).
Ik heb gelijk gevraagd of zij voortaan het bloed willen afnemen via de lijn. Dat kan gelukkig.
Fijn. Ik heb alles gevraag en geregeld om dit zo comfortabel door te komen, ook gisteren weer medical tape gezet rond mijn middenrif bij de oncologische fysio. Laat de kuur maar komen!
Eh....de kuur ligt nog bij de apotheek blijkbaar. Die moet nu per koerier gebracht.
Een uur later was ie er dan.
"Ik heb geen haast, ik ga nergens heen, ik hoef ook nergens heen dus ik vind het niet erg."
Iets verderop was een dame komen liggen wiens kuur er ook nog niet was en die ging totaal uit haar dak. Deed me denken aan een agressieve passagier. Duidelijk meerdere dingen aan de hand maar de eerste de beste persoon in uniform die krijgt de volle lading. En de schuld van dingen waar ze niets aan kan doen. 'Mijn' verpleegkundig bleef aardig en rustig, maar de dame bleef boos. Ik heb mijn koptelefoon opgezet, even in mijn eigen positieve bubbel.
Ondanks dat het 2de gedeelte van de kuur op heel langzaam stond heb ik bijna aan het einde toch op de bel gedrukt omdat ik heftige prikkels in de neusholtes en voorhoofdholtes kreeg. Hup gelijk een ander gewoon infuusje erbij en de belofte dat ze hem volgende keer op de allersloomste stand zet.
Al met al was het 12.00 toen ik klaar was (3 uur later) en stond er al een nieuwe patiënt klaar. Alleen was er nog geen schoon bed vrij.
"Ik ben zo weg hoor, even naar het toilet."
Tsja. Honderden mensen krijgen hier dagelijks een infuus, strakke planning.
In de auto terug was al mijn energie foetsie en begon het weeë gevoel al op te zetten. De ondersteuningsconsulente belde of ze iets kon doen.
Nou, ik wacht nog steeds op een intake met de dietiste, de oncologische psychische ondersteuning en oh ja, ik wil graag bevestiging dat bloedafname op de dagbehandeling daadwerkelijk geregeld is.
Ik ga je mailen en dit allemaal regelen! Heel fijn.
Thuis op de bank geploft. Ik heb zelfs 'gewoon' kunnen eten, dat is winst. Om 21 in bed, ik kon niet meer en geef er maar aan toe. Met de extra medicatie een goede nacht gehad.
Ik ben misselijk en beroerd, maar een tandje minder als de vorige keer en mijn hoofd is ook helderder en ik doezel niet meteen weg als ik iets probeer te lezen.
