"Hoe gaat het nu, na de bestralingen?" is een vraag die vaak voorbij komt sinds maandag.
Heerlijk! Net vakantie! Genieten! Rust! Blij!
Dus dat zeg ik eerst en vervolgens iets van dat het wel gevoelig en pijnlijk is linksboven, van binnen en van buiten. Maar vanaf de dag dat er een naald inging op 18 maart is het al pijnlijk gebied en ja, uiteindelijk wen je daar dus ook op een bepaalde manier aan; het is mijn nieuwe normaal.
De hormoontherapie heeft ook nog altijd zeer irritante bijwerkingen maar aangezien die medicijnen de hormoonreceptor in elke mogelijk zwevende kankercel blokkeren zodat ie niet gaat groeien, moet ik er hoe dan ook maatjes mee worden.
Het is zo fijn dat ik even kan bedenken waar ik zin in heb in plaats van de dagelijkse tocht naar het ziekenhuis te maken. Alhoewel ik de fietstocht wel een beetje mis.
Vanochtend dus via de boerderijen naar de aardbeitjes-man gefietst. De jonge zwarte zwanen zijn aardig gegroeid de afgelopen 4 weken maar de lammetjes zijn weg en liggen waarschijnlijk al ergens in de koeling.
Blij dat ik nagenoeg volledig plantaardig eet.
Op de terugweg kop koffie gedronken bij een collega en vers brood gehaald voor de tieners. Met een gezonde smoothie erbij.
Ties en Fien hebben het zwaar: heel veel toetsen in deze laatste twee weken die ze moeten maken in een oververhitte gymzaal zonder ramen en waar ze met veel te veel mensen zitten te zwoegen. De toetsen zijn 1 juli klaar; precies de datum waarop ze weer met zijn allen in de klas zouden mogen zitten.
App van Joep: Mam, ik heb een 4.4 voor Science en ik ben er blij mee!
Ik denk: geintje, maar nee hij is heel serieus.
Klaar met dit online-corona-kwartaal, wetend dat hij toch wel overgaat en zich afvragend wat hij de komende 2 weken online gaat doen 'op school' aangezien hij zijn allerlaatste toets vandaag al had....omdat de gymzaal voor de bovenbouw-toetsen gereserveerd is. Mijn praatje dat 'je dan vast wat stof leert voor havo 3, is toch fijn, beetje voorwerken, straks makkelijker' is ook niet echt geloofwaardig ben ik bang.
Ondertussen ploft er een boek op de mat.
De borstkankervereniging zocht een recensent voor boeken die over borstkanker gaan. Ik heb me meteen enthousiast aangemeld en dus kan ik nu regelmatig een boek verwachten.
Op de achterflap staat deze zin:
"U heeft inderdaad een borstkankertje.
Zou de schrijfster dezelfde chirurg getroffen hebben als ik in het Spaarne? Die het over mijn 'tumortje' had?
Ik lees verder op de flap.
Kanker is kanker. Doe er geen geschenkverpakking om, man! Voor jou is mijn kleine tumor misschien niet interessant om weg te snijden, maar voor mij is het kanker!
Ik denk dat de schrijfster en ik wel een match zijn!
Hoop ook dat zij alleen al om deze zin naar een andere arts is overgestapt.
