Ik besloot toch om 8am maar eerst te bellen naar het AVL en de gok te nemen dat ik alsnog op tijd zou komen rond de klok van 9.
"Met de telefoniste van het AVL"
"Kunt u me doorverbinden met Poli 4?"
Eerst mijn patiëntnummer, dan de vraag waarom ik bel en blijkbaar kan de telefoniste alles zien want ze vertelt me meteen dat ik vrijdag allerlei afspraken heb maar vandaag geen. Dus verbindt ze me maar door.
"Poli 4, ja er heeft iemand een afspraak bij de medewerker die u noemt maar u bent het niet. We gaan het uitzoeken en we bellen u terug."
Ik trek dit even totaal niet. Al 3x is de aanvraag zoekgeraakt en nu dit. Ik ben boos en gefrustreerd en reageer dit helaas af op degene in mijn buurt ..... 3 tieners.
"Knuffel mam?" vraagt Ties.
De tranen zitten toch al hoog dus dan maar eruit tegen de schouder van mijn kind. Dat wil ik helemaal niet voor hem maar het gebeurt gewoon.
Hoe ga ik deze dag ombuigen? Of misschien maar niet. Gewoon maar laten zoals het is.
Ik fiets een paar minuten naar de markt, haal wat veel te duur zacht fruit en maak een bakje gesneden fruit thuis met een verse jus.
Onder de deken op de bank, heb het nog steeds koud, het fruit opgesmikkeld en toen ging de telefoon weer.
"Met mevrouw Leopold. Wij zouden een afspraak hebben die verdwenen is uit het systeem he? Ik ben er eens ingedoken en het zit zo. Ik kreeg vorige week een mail van Roel van de backoffice; u had gebeld en gezegd dat u af zag van deze afspraak en daarmee gaf hij mij de opdracht de afspraak eruit te gooien."
"Ik ken geen Roel, ik heb nooit een Roel gesproken of gemaild en ik heb zeker niet gevraagd deze afspraak te cancellen. Sterker nog, deze afspraak had ik al maanden geleden moeten hebben maar de aanvraag ging keer op keer fout."
"Tsja, ik zal bij Roel navragen hoe dit kan. Ik heb alleen een wachtlijst én ik ga nog op vakantie dus ik heb pas tijd vanaf half oktober."
"Wilt u Roel vragen of hij mij belt? Dan kan hij me zelf uitleggen hoe dit kan. Hoe kun je in een verkeerd dossier gewoon afspraken cancellen?"
"Tsja, dat kan ik niet beloven."
Ondertussen heb ik zelf gegoogeld op oncologische psychische ondersteuning. Alle onderzoeken wijzen uit dat dit onontbeerlijk is voor kankerpatiënten maar overal is een wachtlijst van maanden. Ik heb al maanden kanker, dus waarom wordt dit niet meteen geregeld? Gat in de markt.
Ik heb me maar ingeschreven bij het Adamas inloophuis. Staan erom bekent dat je kunt 'inlopen' maar ja, dat was toen er nog geen corona was. Dat kan dus niet meer. Ze bieden ook bemiddeling aan bij psychologische ondersteuning dus wie weet kunnen zij nog iets betekenen.
Ondertussen ligt mijn lotgenote uit Breda met wie ik veel app wederom met koorts en huilerig op de bank en hetzelfde gevoel in haar lijf als ik. We concluderen dat het erg jammer is dat we zoveel km uit elkaar wonen anders hadden we een foute huilfilm gekeken samen. Ze stuurt me deze kaart:
Denk dat ik nu helemaal niet meer stop met huilen.
