Ik had vóór deze rollercoaster begon, geshopt voor mijn nieuwe job. Maar ja, aangezien we allemaal thuis zitten is de motivatie niet echt groot om je op te doffen, voor? Dus het jogging-gehalte is groot hier in huis. En optutten heeft ook niet veel nut. Maar vandaag dacht ik, ik ga me wel optutten want misschien voel ik me blijer met een kleurtje op mijn toet en hou ik het wel een dag droog en drupt de mascara niet over mijn wang.
Mislukt.
Om 7am was ik bij de super, wederom met een paar ouderen. Bij de kassa vroeg de caissière of ik soms moest gaan werken zo. Waarschijnlijk omdat ik tijdens het ouderenuurtje kwam. Ik legde uit dat ik ook in de kwetsbare categorie val en daarom zo vroeg was. Achter mij kwam een oudere man staan, alleen niet achter de geplakte streep ofwel te dichtbij. Ik vroeg hem vriendelijk of hij afstand wilde houden.
"U moet oprotten en op andere tijden boodschappen doen" schreeuwde hij.
"Ik heb geen corona, maar wel een andere ziekte en ben dus ook kwetsbaar" zei ik.
Waarom leg ik het uberhaupt uit eigenlijk, tegen iemand die zo uitvalt?
"Dan moet u anderen de boodschappen laten doen" deed de caissière er een schepje bovenop.
Het is inmiddels uren geleden, maar als je kwetsbaar bent raakt je dit meer dan je lief is.
Ik ga er maar vanuit dat de man last van een gebroken hart.
