24 september
Verschrikkelijk verdrietig, zo omschrijf ik mezelf vandaag.
De tranen stromen en dat is niet omdat ik mezelf zielig vind. Mijn lieve vriendin Nicole heeft vorige maand haar vader Juup plots moeten begraven. En nu een paar weken later gaat haar mama, Ada, haar man snel achterna. Dat verzin je toch niet.
Toen ik een jaar of 14 was 'ontdekte' ik Nicole op het Mill-Hill college in Goirle. Tussen alle kakkers en alternatievelingen was Nicole gewoon haarzelf en werd daarmee een soort voorbeeld voor mij. Want hoe kun je jezelf zijn als je rond loopt op een school vol met pestende leerlingen? Hoe doe je dat? Ik ontdekte snel haar geheim toen ik mijn eerste kop thee dronk aan de tafel bij Ada en Juup, haar ouders. Ouders die een heel warm nest hadden gebouwd voor hun kinderen waardoor ze alledrie opgroeiden tot hele fijne mensen. Ouders die zo oprecht geïnteresseerd, empathisch, warm en lief zijn. Alle tijd voor een kopje thee en de verhalen van hun kinderen over wat er die dag gebeurd was. Ik denk dat er maar één woord bestaat voor het gevoel dat ik daar kreeg: geborgenheid. Ik kon er geen genoeg van krijgen en heb dat nergens anders ooit zo gevoeld.
36 jaar later is het inmiddels. Logeerpartijtjes, verjaardagen, voldoende glaasjes wijn en vroeger ook sigaretjes, een hoop humor en gelach en vele goede gesprekken. Ada overlaadt me altijd met complimentjes en daar word ik een beetje ongemakkelijk van maar dat ze altijd zo oprecht zijn helpt een heleboel. Dus ik denk dat ze me dat ook geleerd heeft: complimentjes ontvangen. Ze heeft me ook geleerd dat je elkaar moet aankijken als je proost. Dus vele glaasjes wijn gaan bij mij automatisch vergezeld met de tekst: "Op Ada". Dat snapt natuurlijk niemand, behalve Nicole, maar dat maakt niet uit.
Ik zou er alles voor over hebben om nu in de auto te stappen en haar een hele dikke knuffel te geven voordat ze onderweg gaat naar Juup. Het kan alleen in gedachten en via post die we hebben uitgewisseld.
Lieve Ada, ik weet niet eens of ik het lust vandaag maar ik heb gewoon een flesje wijn koud gezet. Mijn favoriete Nieuw-Zeelandse, wel zo toepasselijk. Ik wil namelijk gewoon op je proosten. Omdat je zo'n fantastische mens bent en zoveel voor me betekent hebt.
Op Ada!
