9 oktober
Had iets getypt deze dag maar blijkbaar ook gedeletet of het was een gedachtenspinsel van mijn chemobrein.
Hoe dan ook, vorige week donderdag stond ik op en kon ik geen kopje thee met bakje kwark voor mijn ontbijtje fixen zonder een keer of 6 te gaan zitten. Echt een gevoel van 'nu heel gauw gaan zitten' omdat je onwel wordt, oorsuizingen voelt en duizelig bent op 2 benen. Het HB gehalte....voelde het duidelijk. Ziekenhuis gebeld en daar we al af hadden gesproken dat ik zou bellen als het slechter ging, meteen een spoedaanvraag bloedtransfusie ingezet voor die middag. Gauw in de hulp-app oproepje gedaan of iemand kon brengen of halen en dat was binnen minuutje geregeld, zo fijn!!!!! Zelf rijden zou echt niet verantwoord zijn in deze. Nicole (Lisse) heeft me gebracht en met een rolstoel naar de dagbehandeling gereden. Zelf een stuk lopen was geen optie en de trap op ook niet, dus met de lift. Da's wel jammer want ik neem altijd de trap. Je voelt je gewoon sterker dan de chemo als je de trap neemt dus dat moet zeg ik tegen mezelf. Tot nu.
Bloed afgenomen en daarna was het ruim een uur wachten omdat er allerlei kruisbepalingen gedaan moeten worden met jouw bloed om het juiste donorbloed te bepalen. De verpleegkundige zag wel dat ze mij tijdens het wachten beter vast in een bed kon laten liggen en regelde dat, heel fijn. Deken erbij. Suf de tv aan en wachten. Blij dat je ligt en in goede handen bent. En toen kwam Chantal, de verpleegkundige bij de eerste AC kuur. Ze herkende me aan mijn Happy-Socks met katten en wist ook nog dat ik toen verteld heb dat dit een actie was van een inmiddels overleden melanoom lotgenoot: altijd Happy Socks aan als je naar het ziekenhuis moet. Dat is toch mooi: zo blijft Patrick leven in onze gedachten en wordt de ludieke actie verder verspreid.
Terwijl ik probeerde warm te worden onder het gele ziekenhuisdekentje kwam de cateringkar voorbij en bestelde ik maar een broodje kaas. Om vervolgens te ontdekken dat ik het broodje niet weg kreeg, gatver wat is mijn smaak weer slecht. De kaas is meestal een smaak die ik goed verdraag omdat ie best nog wel naar kaas smaakt, maar vandaag dus niet. Gelukkig toverde de catering medewerkster nog een bakje yoghurt uit de kar. Had ook een dopper water mee, maar ook water uit een dopper is niet te pruimen vandaag. Echt lastig met die smaak; het wisselt per kuur en per dag. Tegen 5 uur zaten er 2 zakken bloed in en kwam de catering dame weer langs. Of ik nog een kopje uiensoep wilde voor ik vertrok: briljant! Het water liep me in de mond en ik eet nooit uiensoep! Was echt een opkikker. Zelf naar de uitgang gelopen en ja met de trap. Dus dit is al winst. Eloy heeft me naar huis gebracht waar een ontdooid emmertje linzensoep stond te wachten voor het diner. Daarna gauw het bed in.
Wat ben ik de mensen die bloed doneren dankbaar!!
