27 december
Wakker worden, met de krukken naar de badkamer, neerploffen op de douchekruk en douchen, terug hupsen naar bed en daar kleding aandoen, op de grond naar de trap kruipen en dan op de bips de trap af alwaar benee de rolstoel geparkeerd staat.
Kerstavond-dag begon de dag met een traan en die ging ook niet meer weg. Gewoon foetsie, mijn perspectief. Ik heb niet eens een plan gekregen voor het vervolg van de behandeling van de breuk. Wanneer kan ik er op staan? Geen idee maar een beetje lopen zou wel al stukken beter zijn dan dit. Ik fantaseer over naar buiten gaan om even een frisse neus te halen. Jo las in een appje van mij tussen de regels door dat ik er nogal doorheen zat en sprong in de auto, zo lief. Scoorde ook nog even een buiten-rolstoel bij haar vader op zolder. "Morgen kom ik gewoon weer hoor" zei ze. En ze was niet de enige; inmiddels komt er bijna elke dag iemand langs. Zo fijn en gezellig en iedereen zuigt even of doet de was.
"We komen jullie halen voor het kerstdiner en dan eten we gewoon beneden in het huiswerkinstituut" zei Dees. Vlak voordat Anton ons kwam halen waren de drie tieners druk met hun outfit bepalen en haren mooi maken, heel gezellig met zijn drietjes. De stoep-drempel voor Dees haar huis was nog wel een uitdaging maar ze hebben me gewoon onder de oksel omhoog getild. Ze had het zó gezellig gemaakt beneden!
De kinderen fleurden helemaal op en hadden veel lol met hun neefjes en nicht, we hebben een terugblik-spel gedaan met een lach en een traan, heerlijk gegeten en keihard gelachen om filmpjes uit de oude doos. Ondertussen mijn vader gesproken die uit het ziekenhuis ontslagen was na een ingreep die hopelijk met een sisser afloopt. Het was echt een superfijne avond en nadat we keurig thuis waren gebracht lekker ons bedje in gedoken.
1e kerstdag in plaats van ontbijt uitgebreid geluncht met zijn vieren, kerstfilm op de bank gekeken, sushi gerold en cadeautjes uitgepakt die we voor elkaar hadden gekocht. Daarna nog maar een kerstfilm met zijn allen.
