En nu?

27 maart Ondertussen is mijn hele dossier vanochtend bij het Antonie van Leeuwenhoek gearriveerd. Ik heb een afspraak as donderdagochtend. Ik mag niet komen, dat mag bijna niemand. Ik word donderdagochtend gebeld door de oncologisch chirurg, daarna word ik besproken in het team, in de middag belt hij weer of krijg ik een fysieke afspraak en hoor ik hopelijk hoe verder. Ondertussen heb ik een mail gestuurd naar het Alexander Monro ziekenhuis in Bilthoven. Zij melden op hun website dat ze tijdelijk patienten met borstkanker overnemen die elders niet geholpen kunnen worden vanwege corona. Mocht het AVL ook niet op korte termijn de mri-geleide biopten kunnen nemen en/of een goed behandelplan starten agv corona, dan willen ze mij wellicht tijdelijk aan Bilthoven overdragen. Adem in, adem uit. Daar gaan we weer: een volle week wachten op wat komen gaat. Hopen dat wat er in mij groeit, niet al te hard groeit. Of een afslag naar mijn lymfen neemt. Ondertussen is nu ook in de media wel duidelijk dat er nog meer zieken op zorg wachten, behalve corona patiënten. De stichting melanoom deed een oproep aan de lotgenoten: 'degene die merkt dat de coronacrisis gevolgen heeft voor zijn of haar behandeling en standby wil staan voor een interview, reageer alsjeblieft'. Tsja, daar ik toch al in een staat van actie verkeer, actie om op te komen voor mijn eigen lijf, heb ik gereageerd. En dus belde de publieksvoorlichter van de stichting om te vertellen dat Trouw mij graag belt as dinsdag. En nu is mijn energie foetsie. Ik ga met een kaarsje aan, tussen mijn prachtige bloemen en onder mijn mooie deken, voor de televisie een beetje haken. Fijn weekend allemaal.